امروزه با گسترش علم در حوزه مهندسی کامپیوتر، امکان توسعه سیستم‌های هوشمند و سازگار با محیط نیز افزایش یافته است. سیستم‌های خود انطباق یکی از انواع سیستم‌های نرم‌افزاری هستند که رفتار خود را با توجه به شرایط محیطی تغییر می‌دهند و خود را با آن سازگار می‌کنند. اگرچه ارزیابی عملکرد این سیستم‌ها در بیشتر تحقیقات تحت پوشش قرار گرفته شده است، ولی ارزیابی کیفیت آنها مغفول مانده است. اولین چالش در این مسیر، عدم قطعیت شاخص‌های کیفی این سیستم‌ها است که پارامترهایی ثابت، مشخص و قطعی ندارند. به عنوان مثال یکی از شاخص‌های کیفی سیستم خود‎انطباق، توانایی اجرای نرم‎افزار در سیستم‌عامل‎‎ها‎‎‎ی مختلف است. این شاخص، از نظر افراد خبره مختلف، می‌تواند درجه اهمیت‎‎ مختلفی داشته باشد. چالش دیگر، برخی شاخص‌ها‎‎‎ی کیفی متغیر ریاضی نیستند و یک متغیر زبانی بین کاربران و کارشناسان می‌باشند، که این امر نشان می‎دهد این کمیت‎‎ها‎‎‎ی کیفی، متغیر‎‎ها‎‎‎ی فازی بوده و با منطق فازی کاملا ً قابل فرموله شدن می‌باشند. در این مقاله به منظور ارزیابی کیفیت این سیستم‌ها براساس شاخص‌های کیفی نرم افزار اقدام به ارائه یک رویکرد ژنتیک-فازی نوع دوم شده است. جهت توصیف شاخص‌های کیفی از منطق فازی نوع دوم و برای تعیین بهینه وزن‌های فازی شاخص‌های کیفی از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. در روش پیشنهادی سعی شده تا سیستم‌های خودانطباق از دو بعد شامل بعد نرم‌افزاری این سیستم‌ها و بعد خود انطباق آنها مورد مقایسه قرار گیرند. این در حالی است که اکثر تحقیقات موجود تنها به یک بعد می‌پردازند. جهت ارزیابی روش پیشنهادی از یک سیستم کنترل ترافیک با نام InSync که یک سیستم خودانطباق کنترل ترافیک (ATCS) بوده و حاوی شاخص‌های متعدد کیفی می‌باشد استفاده شده است. نتایج بدست آمده باتوجه به عدم نیاز به تولید سناریو، توانایی بسط روش به تمامی شاخص‌های کیفی نرم افزار و سادگی آن تایید کننده کارآمدی روش پیشنهادی می‌باشند. همچنین جامعیت بیشتر روش پیشنهادی را نسبت به سایر مدل‌های ارزیابی موجود نشان می‌دهد. Manuscript profile