حضور عابران در معابر اثر زندگی بخشی بر کالبد شهر دارد، به طوری که پیاده راهها به عنوان یکی از راههای تجدید حیات مدنی مراکز شهری مطرحند. از این رو، پیاده راه سازی یکی از سیاست های محدودیت ترافیک و برای بهبود محیط شهری به عنوان مکانی برای زندگی انجام می شود. هدف از انجام این تحقیق آسیب شناسی احداث پیاده ر اه های میدان 15 خرداد و میدان امام حسین از نظر مؤلفه های کالبدی، اقتصادی (فعالیت) است و از روش کتابخانه ای و پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری دو نوع است. یکی تمام کاربری های واقع در بدنه میدان 15 خرداد و بدنه میدان امام حسین، دیگری کسبه دو محدوده مورد بررسی که حجم آن براساس فرمول کوکران به ترتیب 82 نفر و 140نفر تعیین شده است. داده ها در دو کروکی و براساس شاخص های توصیفی با استفاده از نرم-افزار Exel تحلیل شده اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که نمی توان در هر خیابانی برای تعاملات بهتر شهروندان اقدام به احداث پیاده راه کرد و باید به شرایط محیطی توجه بیشتری شود Manuscript profile

مشارکت و فعالیت‌های داوطلبانه افراد در رتق و فتق امور مختلف به ویژه در امور حمایتی و فقرزدایی، همواره بخشی از فعالیت‌های بشر را به خود اختصاص داده است. موضوعی که فراهم آورنده پايداري و بقاي نظم و انسجام اجتماعي و به تبع آن تنظيم اجتماعي است. یکی از راه های مشارکت اجتماعی، وقف است که گروه های اجتماعی از جمله زنان با انگیزه های مختلف، بدان مبادرت می‌ورزند. هدف این تحقیق بررسی چگونگی مشارکت زنان شهر تهران در امور اجتماعی از طریق وقف در دوره‌های قاجاریه و پهلوی است. روش تحقیق از نوع اسنادی-توصیفی است. جامعه آماری تمام زنان واقف شهر تهران در دوره های مورد بررسی است که اطلاعات آنها در دسترس می باشد. اطلاعات وقفی زنان واقف شهر تهران از منابع معتبر جمع آوری و با استفاده از روش های آماری و مدل AHPتحلیل شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که زنان شهر تهران با داشتن حق مالکیت بر اموال خود و استقلال مالی امکان مشارکت در امور اجتماعی را برحسب گرایش خود داشته اند. هرچند در هر دو دوره مورد بررسی، وقف مذهبی جایگاه بالاتری را نسبت به اهداف دیگر داشته، در دوره قاجاریه بخشی از توسعه و عمران شهر تهران با عمل به وقف محقق می شده است. نوع مکان های وقفی با طبقه اجتماعی واقفان ارتباط نزدیکی دارد. از این رو از آنجا که اکثر زنان واقف شهر تهران در دوره قاجاریه عمدتاً از طبقه اشراف و اعیان بوده اند.، بیشترین مکان وقفی آنها تجاری با گرایش به دکان است، که در دوره پهلوی با جایگزینی طبقه متوسط به مسکونی با گرایش به خانه تغییر کرده است. Manuscript profile