<p>هدف پژوهش حاضر باهدف تبیین رابطه&zwnj;ی نشخوار فکری و استرس ادراک&zwnj;شده با رضایت از زندگی در زنان متأهل شهر شیراز بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری شامل تمام زنان شهر شیراز بود که با استفاده از روش نمونه&zwnj;گیری در دسترس 210 نفر به&zwnj;عنوان حجم نمونه آماری انتخاب شد. برای جمع&zwnj;آوری داده&zwnj;ها از پرسش&zwnj;نامه نشخوار فکری هوکسما ومارو (1991)، پرسش&zwnj;نامه استرس ادارک شده کوهن و همکاران (1983) و پرسش&zwnj;نامه رضایت از زندگی داینر آمونز لارسن و گریفین (1985) استفاده شد. بر اساس یافته&zwnj;ها بین ابعاد نشخوار فکری دو مؤلفه&zwnj;ی در فکر فرورفتن و افسردگی با رضایت از زندگی رابطه منفی و معنی&zwnj;داری داشتند، اما بازتاب با رضایت از زندگی رابطه معنی&zwnj;داری نداشت. در نتیجه&zwnj;گیری می&zwnj;شود نهایت نمره کلی نشخوار فکری نیز با رضایت از زندگی رابطه منفی و معنی&zwnj;داری داشت و درنهایت استرس ادراک&zwnj;شده پیش&zwnj;بینی کننده معنی&zwnj;دار رضایت از زندگی نمی&zwnj;باشد.</p> Manuscript profile