Providing a model for the production of digital stories by children and the role of its production on children's social skills and emotional intelligence (Case study: Smart schools in Kerman province)
Subject Areas : Ethics and Islamic EducationFatemeh Etemadi 1 , fahimeh babalhavaeji 2 , seyd ali Hosseini almadani 3
1 -
2 - science Committee
3 - science Committee
Keywords: Digital stories, social skills, emotional intelligence.,
Abstract :
The purpose of this study was to provide a model for the production of digital stories by children and the role of its production on social skills and emotional intelligence of children in smart schools in Kerman province. Accordingly, in this study, first, the stages of digital story production were identified through exploratory studies and surveys of subject-aware experts using the Delphi technique, and then these steps were taught in the form of a model designed in the statistical community. . The present study is a descriptive-correlational research that has been done by survey method. Also, this research is development-applied in terms of purpose. The data collection method in this study is a combination of library and field studies and the data collection tool is a questionnaire. In order to analyze the data, structural equation modeling with SPSS and smart pls software has been used. Findings of the study, while confirming the proposed research model, showed that digital story production has an effect on changing social skills in students after the test and students 'social skills have increased, indicating the effect of digital story production on students' social skills after the test. From the test. Also, digital story production has an effect on the emotional intelligence of the students after the test and the students' emotional intelligence has increased, which indicates the effect of creating a digital story on the emotional intelligence of the students after the test.
احمدی، ع، شیخ علیزاده، س و یاسمی، ن، 1390، رابطه فرسودگی شغلی و هوش هیجانی، فصلنامه روانشناسی کاربردی، صص49-56.
اصغری فرهاد، اخوان محمد، قاسمی جوبنه رضا (۱۳۹۷) تأثیر روش قصه گویی بر مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به نشانگان داون. فصلنامه سلامت روان کودک، ۵ (۳) :۱-۱۰.
باقریان، حدیث و زارع، امین و گلمحمدیان، محسن (1399) اثربخشی قصه گویی بر آموزش هوش اجتماعی کودکان پیشدبستانی شهرستان کرمانشاه. کتابداری و اطلاعرسانی, 23(4), 155-172.
بشارت، محمدعلی و شالچی، بهزاد و شمسی پور، حمید. (1385). بررسی رابطه هوش هیجانی با موفقیت تحصیلی دانش آموزان. اندیشه های نوین تربیتی, 2(3), 73-84.
جمال زاده، محمد.(1390). قصه گويي و نمايش خلاق و تأثير آن بر تربيت كودكان (چاپ اول)، شيراز، دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز
جمالي فيروزآبادي، محمود و آقائي ميبدي، آزاده، 1393، تاثير قصه گويي بر مهارت هاي اجتماعي و رابطه کودک با والد کودکان پيش دبستاني، تحقيقات روانشناختي، تابستان، دوره 6، شماره 22، از صفحه 88 تا صفحه 97.
حسين چاری، مسعود و خير، محمد. (1391). بررسی كارآیی یک مقياس برای سنجش احساس تنهایی در دانش آموزان دوره راهنمایی، مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شيراز، 19(1)، 37، 59-46.
خليل زاده، احد. (1388). بررسي رابطه بين هوش اجتماعي با رضايت شغلي مديران مستقل شهرستان هاي چايپاره، پلدشت و چالدران، در سال تحصيلي 89-1388.
رادبخش، ناهيد و محمدي فر، محمدعلي و كيان ارثي، فرحناز .(1392). اثربخشي بازي و قصه گويي بر افزايش خلاقيت کودکان، ابتكار و خلاقيت در علوم انساني، بهار، دوره 2، شماره 4، از صفحه 177 تا صفحه 195.
رحیمی، مهرک و سلیمانی، الهام. (1394). تأثیر داستان گویی دیجیتال بر اضطراب شنیداری زبانآموزان. فصلنامه فن آوری اطلاعات و ارتباطات در علوم تربیتی، 6(1 (پیاپی 21))، 87-111.
رسولی رویا، محمدی سیرت فاطمه، حسینیان سیمین، ۱۳۹۹، اثربخشی آموزش هوش هیجانی به روش قصه گویی بر کاهش کمرویی و ارتقای هوش هیجانی دانش آموزان دختر. فصلنامه علمی - پژوهشی تعلیم و تربیت، ۳۶ (۱) :۱۵۳-۱۶۹.
روشن چسلی، رسول. (1392). تأثیر قصه گویی مبتنی بر آموزش مهارتهای اجتماعی بر بهبود مهارتهای اجتماعی و مشکلات رفتاری دانش آموزان پسر هشت تا 10 سالۀ مبتلا به اختلال رفتار مقابلهای و بی اعتنائی (ODD)، مطالعات روان شناسی بالینی، 3(10)، 73-94.
زارعی زوارکی، اسماعیل و جعفرخانی، فاطمه، 1392، چند رسانه ای آموزشی و نقش آن در آموزش ویژه، تعلیم و تربیت کودکان استثنایی 1388 شماره 98 و 99.
سلطانی، مریم و آرین، خدیجه و انگجی، لیلی (1392). اثربخشی روش قصه گویی به صورت گروهی در افزایش عزت نفس کودکان دختر پایه دوم ابتدایی، منتشر شده در شماره 29 دوره 9 فصل در سال 1392.
سلطانی، مریم و آرین، خدیجه. (1392). اثربخشی روش قصه گویی به صورت گروهی در افزایش عزت نفس کودکان دختر پایه دوم ابتدایی، فصلنامه روان شناسی تربیتی، 9(29)، 97-110.
صدیقی ارفعی، فریبرز و تمنائی فر، محمدرضا و منصوری، محبوبه و دشتبانزاد، سمیه .(1391). تأثیر بازی های تصویری – رایانه ای بر مهارتهای اجتماعی در دانشآموزان مقطع راهنمایی شهرستان اصفهان، فصلنامه علمی- پژوهشی خانواده و پژوهش، ۹ (۲) :۷۹-۹۴.
فروزانفر، فرانک و فروزانفر، فریبا (1396). اثربخشی قصه گویی بر مهارت های اجتماعی کودکان، کنفرانس ملی پژوهش های نوین در مدیریت، اقتصاد و علوم انسانی در سال ۱۳۹۶.
قاسمي، فرشيد و زارع، زهرا و حقيقت، شهربانو .(1390). مقايسه تاثير داستان هاي فلسفي ايراني، غيرايراني و داستان هاي عادي بر رشد تفکر فلسفي کودکان پايه اول ابتدايي، رهيافتي نو در مديريت آموزشي، زمستان، دوره 2، شماره 4 (پياپي 8)، از صفحه 133 تا صفحه 152.
کارخانه، محبوبه (1393). تعیین تأثیر قصهگویی بر افزایش مهارتهای اجتماعی کودکان کم شنوا، پایان نامه کارشناسی ارشد، وزارت بهداشت، درمان، و آموزش پزشکی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی - دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی.
کیانی، فاطمه و بهتویی، مهران، 1398، بررسی تاثیر قصه گویی در پرورش هوش هیجانی کودکان (مطالعه موردی: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مرکز 23)، دومین همایش بین المللی روانشناسی، علوم تربیتی و مطالعات اجتماعی، همدان.
گلمن، ل، 1389، هوش هیجانی ، ترجمه سید مهدی الوانی و غلامرضا معمارزاده، انتشارات مروارید، چاپ دوم، تهران.
لیوارجانی، شعله و غفاری، سارا. (1390). بررسی رابطه هوش هیجانی و مهارتهای اجتماعی با پیشرفت تحصیلی دانشآموزان مقطع دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 89-1388. نشریه علمیآموزش و ارزشیابی (فصلنامه), 3(9), 71-88.
نیکویی، علیرضا و باباشکوری، شراره. (1392). بازخوانی قصههای کودکان بر مبنای مولفهی طرحواره در رویکردِ شناختی، مطالعات ادبیات کودک، 4(2)، 149-174.
واحدی، مهدی و قلتاش، عباس و چرخ آبی، پریسا (1398). تاثیر آموزش مفاهیم علوم به شیوه قصه گویی بر مهارتهای اجتماعی و هوش کلامی نوآموزان دو زبانه دوره پیش دبستانی، فرهنگ مشاوره و روان درمانی، 10(38), 81-110.