امروزه با افزایش تولید و گسترش تنوع تولیدات لبنی در کارخانهها و تولید آبپنیر، این فرآورده غذایی از اهمیت بالایی برخوردار شده است. آبپنیر بخش آبکی جداشده از شیر است که طی مراحل افزودن اسید، حرارت دادن و انعقاد مایهپنیر حاصل میشود. این مایع زردرنگ حاوی لاکتوز فراوان أکثر
امروزه با افزایش تولید و گسترش تنوع تولیدات لبنی در کارخانهها و تولید آبپنیر، این فرآورده غذایی از اهمیت بالایی برخوردار شده است. آبپنیر بخش آبکی جداشده از شیر است که طی مراحل افزودن اسید، حرارت دادن و انعقاد مایهپنیر حاصل میشود. این مایع زردرنگ حاوی لاکتوز فراوان و ترکیبات معدنی نظیر کلسیم و فسفر است و با توجه به ارزش بیولوژیکی بالای پروتئین این فرآورده جانبی صنعت پنیرسازی نسبت به پروتئین کازئین و تخممرغ، استفاده از آن را بهعنوان یک منبع غذایی جهت جلوگیری از آلودگیهای محیطزیست حائز اهمیت میباشد. همچنین از آب پنیر فرآوردههایی نظیر کنسانتره پروتئینی (WPC)، مشتقات پروتئینهای سرم (لاکتوپراکسیداز، لاکتوفرین)، پروتئینهای کافتی (کنسانترههای پپتیدی) و املاح نظیر نمکهای کلسیم بهدست میآید. از آنجا که پسابهای صنعت لبنیات دارای بالاترین میزان آلودگی از جمله مقدار زیادی مواد آلی، ماده ضدعفونی کننده قلیایی و مواد شیمیایی، کربن و نیتروژن هستند باعث افزایش غلظت آمونیوم در گسترههای آبی شده و با توجه به غنی بودن این ماده از ترکیبات آلی، تقاضاي اکسيژن زيستي (BOD) آب را بالا میبرند، بنابراین در صورت تخلیه و رهاسازی پسابهای تصفیه نشده این صنعت در طبیعت بروز مشکلات محیطزیستی جدی اجتنابناپذیر خواهد بود. از طرف دیگر، استفاده روزافزون از سوختهای فسیلی به سبب کاهش ذخایر موجود و مشکلات محیطزیستی، محققان را به سمت تولید منابع جدید انرژیهای تجدیدپذیر ترغیب نموده است و میتوان بیان کرد که فنآوریهای زیستی جدید، همچون استفاده از آبپنیر بهعنوان راهی بهمنظور تولید سوختهای زیستی، باعث کاهش مشکلات محیطزیستی دفع این پسابها به طبیعت میگردد. امروزه با استفاده از فنآوری زیستی از این ترکیبات میتوان بهمنظور تولید سوختهای زیستی ازجمله هیدروژن، متان و اتانول استفاده نمود. تاکنون روشها و آزمونهای مختلفی برای تولید این منابع سوختی صورت گرفته است که در این مطالعه به بررسی راهکارهای مؤثر بهمنظور بازیافت آبپنیر و جلوگیری از آسیبهای محیطزیستی آن پرداخته میشود.
تفاصيل المقالة
به منظور بررسي اثرات پودر گیاه پونه (Mentha pulegium L.) بر عملکرد، غلظت برخی فراسنجه های خون و ویژگی های لاشه جوجههای گوشتی، از 160 قطعه جوجه یک روزه راس در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 2/0، 4/0 و أکثر
به منظور بررسي اثرات پودر گیاه پونه (Mentha pulegium L.) بر عملکرد، غلظت برخی فراسنجه های خون و ویژگی های لاشه جوجههای گوشتی، از 160 قطعه جوجه یک روزه راس در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح صفر (شاهد)، 2/0، 4/0 و 6/0 درصد پودر پونه بودند. تیمار حاوی 6/0 درصد پودر پونه در مقایسه با گروه شاهد در دوره آغازین مصرف خوراک بالاتری را به خود اختصاص داد (05/0P<)؛ با وجود این در دوره رشد و نیز در کل دوره آزمایش، تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد. از نظر میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در دوره های آغازین، رشد و کل دوره ی آزمایش نیز تفاوت معنی داری در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. درصد لاشه در سن 42 روزگی در تیمارهای حاوی پودر پونه در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (05/0P<). درصد وزنی اجزای لاشه شامل ران، سینه، چربی بطنی، قلب، کبد و سنگدان تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. غلظت تری-گلیسرید و VLDL پلاسما در تیمارهای حاوی پودر پونه به طور معنی دار و خطی در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت (05/0P<). در رابطه با سطوح کلسترول کل و HDL پلاسما، به ترتیب کاهشی معنی دار در تیمار حاوی سطح 4/0 و تیمار حاوی سطح 2/0 درصد پودر پونه در مقایسه با گروه شاهد حاصل شد (05/0P<). سطوح LDL پلاسما تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از سطوح محدود پودر پونه تا سطح 6/0 درصد تأثیر قابل ملاحظه ای بر عملکرد جوجه های گوشتی ندارد.
تفاصيل المقالة
رایمگ
يقوم نظام رایمگ بتنفيذ جميع عمليات الاستلام والتقييم والحكم والتحرير وتخطيط الصفحة والنشر الإلكتروني للمجلات العلمية.