پروتکل SIP يک پروتکل لايه کاربرد است که براي ايجاد، مديريت و اتمام جلسات چندرسان‌هاي در زيرسيستم‌‌هاي چندرسان‌هاي IP در نظر گرفته شده است. استفاده وسيع از این پروتکل منجر به حجم بالاي ترافيک در پروکسي‌‌هاي SIP شده و تخصيص با دقت منابع پردازشي به جريان‌‌ها را به يک مسأله با اهميت بالا تبديل مي‌کند. در اين مقاله به تحليل مسأله بهينه‌سازي تخصيص منابع پردازشي در پروکسي‌‌هاي SIP مي‌پردازيم و دو تابع هدف حداکثرسازی مجموع گذردهي و حداقل‌سازی مربعات را مورد ارزيابي قرار مي‌دهيم. تابع هدف حداکثرسازی مجموع گذردهي، به جريان‌‌هاي بین دامنه‌اي اولویت پایین‌تری را اختصاص مي‌دهد زيرا این جریان‌‌ها برخلاف جريان‌‌های داخل دامنه‎ای از دو پروکسي میانی عبور مي‌کنند. از سوی دیگر، تابع هدف حداقل‎سازی مربعات به سیاست با عدالت max-min منتهی می‌شود و بنابراین به منظور عملياتي‌سازي این نوع سياست، در پروکسی‌‌ها از سرويس‌دهي نوبت گردشی (RR) استفاده می‌کنیم و يک الگوريتم ارائه می‌دهیم که با کنترل طول صف جريان‌ها، اضافه بار را کنترل کرده و از ارسال مجدد و ناپايداري جلوگيري می‌کند. این الگوریتم در مقايسه با روش‌‌های موجود به استفاده بهتر از منابع پردازشي در پروکسي‌‌ها منتهی مي‌شود. تفاصيل المقالة