ايران پس از روسيه دومين کشور از لحاظ ذخاير گاز طبيعي در جهان است. 17 درصد ذخاير گاز جهان و بيش از 33 درصد ذخاير گاز کشورهاي اوپک متعلق به ايران است. ايران همچنين بين 5 کشور عمده توليدکننده گاز طبيعي قرار دارد. با توجه به ذخاير فراوان گاز طبيعي در ايران و نرخ اکتشاف بالاي منابع جديد و نيز رشد روزافزون نياز به سوختهاي فسيلي در بازارهاي به شدت وابسته به واردات گاز مانند چين، هند، اتحاديه اروپا و ترکيه که همگي از جمله بازارهاي بالقوه براي صادرات گاز ايران محسوب مي شوند؛ چشم انداز مناسبي براي صادرات گاز طبيعي ايران در سالهاي آتي و رشد درآمدهاي حاصل از آن وجود دارد. اما در سالهاي اخير به دليل موقعيت ژئوپليتيکي خاص و قرار گرفتن در مجاورت دو منبع بسيار مهم و استراتژيک تامين گاز طبيعي و نفت خام يعني خليج فارس و درياي خزر از يک سو و بروز حوادث تروريستي و ناآرامي هاي منطقه خاورميانه، آسياي مرکزي و قفقاز از سويي ديگر، مسئله تامين امنيت تقاضاي انرژي و در نتيجه افزايش صادرات آن از ايران بسيار اهميت يافته است. در اين پژوهش پس از بررسي وضعيت ايران از لحاظ توليد، ذخاير و بازارهاي صادرات گاز طبيعي، با در نظرگرفتن سه بعد اقتصادي، سياسي و زيرساختي، هفت شاخص کمّي براي ارزيابي وضيعت صادرات گاز ايران از طريق خط لوله يا از طريق ال ان جي توسعه داده مي شود. سياست گذاران و تصميم گيرندگان حوزه اقتصاد انرژي کشور مي توانند با توجه به شاخص هاي معرفي شده در اين پژوهش و با جمع آوري داده هاي مورد نياز هر شاخص، شرايط هر يک از بازارهاي فعلي و بالقوه صادرات گاز ايران را در حال حاضر يا در سالهاي آتي تحت سناريوهاي مختلف تحليل کرده و با اتخاذ سياست هاي مناسب، امنيت تقاضاي صادرات انرژي ايران خصوصا گاز را ارتقا دهند. تفاصيل المقالة