رشد شتابان شهرنشینی و افزایش بی سابقه جمعیت در سده‌ی اخیر، محلات شهری وکلان شهری را در امر خدمات‌رسانی مطلوب و بهینه با مشکلات جدی مواجه ساخته است. در این تحقیق با استفاده از تکنیک‌های تصمیم گیری چند معیاره، از روش فرآیند سلسله مراتبی جهت ارزیابی زمین – زیست محیطی تناسب اراضی برای برنامه‌ریزی زمین شهری با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی در محدوده شهری منطقه 22 شهر تهران استفاده شده‌است.کاربری های اصلی مورد نظر 5 گروه کاربری شامل بلندمرتبه سازی، ساختمان چند طبقه، ساختمان کم ارتفاع، حفاظت طبیعی و تفریحی – فراغتی هستند. براساس این پژوهش معیارهای اصلی موثر برای ارزیابی تناسب زمین در منطقه 22شهرداری تهران برای برنامه‌ریزی زمین شهری به 9معیار شامل: شیب، ارتفاع، جهت، زمین‌شناسی،کاربری اراضی، واحد ارضی، فاصله از رودخانه، فاصله از گسل، فاصله از جاده (راه) تقسیم می‌شود. نتایج نشان می‌دهد که 3/19درصد مساحت منطقه مورد مطالعه برای بلند مرتبه سازی ، 5/12 درصد برای ساختمان‌های چند طبقه و 28/ 15درصد برای ساختمان‌های کم ارتفاع مناسب هستند.توزیع مکانی این پهنه ها به ترتیب از پایکوه در شمال به سمت جنوب و جنوب شرق محدوده است. پهنه مناسب حفاظت طبیعی 6/17درصد مساحت منطقه در نوار شمالی پایکوهی و درون دره‌ها را در بر می گیرد. همچنین 33/26درصد منطقه برای کاربری تفریحی – فراغتی مناسب است که عمدتا در بخش های پایکوهی شمالی و درون دره‌ها قرار دارد. مطابقت ساخت و سازهای موجود با نقشه های تناسب مذکور برای کاربری های اصلی نشان می‌دهد که در برخی نواحی تطابق و همخوانی وجود دارد، اما در برخی نواحی دیگر دیده نمی‌شود. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر، به تاثیر و اهمیت شناخت ژئومورفولوژی شهری در ارتباط با وقوع مخاطره نشست زمین و ریزش دیواره های گودبرداری در سازه های عمرانی در کلانشهر مشهد می پردازد. داده ها شامل پارامترهای ژئوتکنیکی و سطح آب زیرزمینی و نقاط نشست و ریزش می باشد. ابزار مورد استفاده شامل نقشه های 1:25000 و 1:2000 شهری و توپوگرافی مشهد و نیز تصاویر ماهواره-ای (MMS)و (TM) و (+ETM) مربوط به سال های 1353و 1359و1390 و عکس های هوایی سال 1342 است که با استفاده از نرم افزارهای GISو SPSSوExcel وmatlab مدل سازی های رگرسیون خطی چندمتغیره و شبکه عصبی مصنوعی انجام شد و نقشه پهنه بندی خطر نشست در پنج سطح استخراج گردید. نقشه ها نشان می دهد که بخش مرکزی شهر که از لحاظ ژئومورفولوژیکی منطبق بر دشت آبرفتی است و بخش جنوب غربی شهر که از لحاظ ژئومورفولوژیکی لندفرم های دشت سر و مخروطه افکنه و کوهستان و گسل به گونه ای بسیار پیچیده در کنار یکدیگر قرارگرفته اند، بالاترین احتمال وقوع خطر را دارند و بخش شمال غرب و غرب مناسب برای توسعه فیزیکی با احتمال خطر بسیار پایین است. تفاصيل المقالة