این پژوهش به بررسي دو موضوع مهم ردپای جغرافیایی و توسعه پایدار شهری در لايه های مدیریت و برنامه ریزی شهری می پردازد. جمع‌آوري و گردآوري اطلاعات از روش كتابخانه اي ، ميداني و پرسشنامه استفاده شده است. این تحقیق با روش توصیفی ، تبييني و از طريق مدل جاي پاي جغرافیا(ردپای اکولوژیکی) براي تعيين توسعه پایدار جامعه شهری در منطقه13انجام گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که جای پای اکولوژیکی منطقه معادل 1.913هكتار به ازاي هر نفر در سال مي باشد،این بدان معناست که این منطقه 1.376برابر بیش از سهم خود ظرفیت اکولوژیکی قابل تحمل را به خود اختصاص داده و نتايج اين تحقيق مؤيد اين مطلب است که منطقه 13 برای برآوردن نیازهای خویش برای توسعه پایدار به مناطق دیگر تهران نیازمند بوده و از سوی دیگر الگوهای توسعه منطقه بنا بر محاسبات صورت گرفته از طریق ضرایب جینی و آنتروپی نسبی شانون تا حدودی پراکنده بوده و نابرابری و عدم تعادل در توزیع جمعیت نیز در نواحی چند گانه آن مشهود است. تفاصيل المقالة

استفاده از مدل ارزیابی ردپای اکولوژیکی در لايه های توسعه پایدارشهری جهت تحلیل توسعه امنیت اجتماعی در جوامع شهری یکی از راهکارهای جدید در عرصه مطالعات شهری بوده که در این تحقیق با روش توصیفی ـ تحلیلی از طريق مدل ردپاي اکولوژیک به منظور تعيين ميزان زمين موردنياز شهروندان و با بررسی جغرافیایي مناطق شهری به این تحلیل می رسیم که تا چه حد فضای بوم شناسی و سامانه های زیستی منطقه مذکور، قادر به پاسخگویی و حمایت تمامی فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی ساکنان خود می باشد و یا ناپايداري شهري فقط معطوف به مسائل اقتصادي و مصرف مواد، انرژي و خدمات نبوده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که جای پای اکولوژیکی منطقه 13شهرداری تهران معادل 6/2هكتار، به ازاي هر نفر در سال مي باشد. توزيع اين مقدار در پنج گروه اصلي شامل: مواد غذايي32/0، مسكن 25/0، حمل و نقل 39/0، كالاهاي مصرفي 13/0 و خدمات 52/1 می باشد. نتايج اين تحقيق مؤيد اين مطلب است که منطقه13 برای برآوردن نیازهای زیستی و پایداری خویش متکی به خود نبوده و نیازمند دیگر مناطق تهران می باشد. از سوی دیگر، الگوهای توسعه منطقه بنابر محاسبات صورت گرفته از طریق ضرایب جینی و آنتروپی نسبی شانون تا حدودی پراکنده بوده و نابرابری و عدم تعادل در توزیع جمعیت در نواحی شهری آن را نشان می دهد. همچنین، ارقام به دست آمده از شاخص های موران و گری بیانگر این هستند که الگوی رشد شهری تهران متمايل به پراكندگی بوده و به الگوی توزیع تصادفی نزدیک تر است. همچنین نتایج بررسی توسط مدل هلدرن نیز نشان می دهد 11 درصد از رشد فیزیکی منطقه13 در اثر رشد افقی و 89 درصد در نتیجه رشد جمعیت بوده که با استفاده از مدل های فوق در مقاله حاضر، به بررسی شرایط منطقه 13 شهرداری تهران براساس مدل های مختلف ارائه شده، می پردازیم. تفاصيل المقالة