پژوهش های میان رشته ای زنان
,
العدد7,السنة
3
,
تابستان
1400
پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر طرحواره درماني بر رضايت زناشويي و سازگاري زناشويي زوجين (40-25 ساله) مراجعهکننده به مراكز بهداشتي شهر خوي انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون با دو گروه آزمایشی و گواه و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری تم أکثر
پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر طرحواره درماني بر رضايت زناشويي و سازگاري زناشويي زوجين (40-25 ساله) مراجعهکننده به مراكز بهداشتي شهر خوي انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون با دو گروه آزمایشی و گواه و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری تمام زوجین ۴۰ -۲۵ ساله مراجعهکننده به مراکز بهداشت شهر خوی در سال 1397 بودند. تعداد 60 نفر از جامعه مذکور به روش نمونهگیری تصادفی ساده بهعنوان حجم نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایشی و گواه (30 نفر در هر گروه) بهصورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش طرحواره درمانی ناسازگار اوليه يانگ و همکاران (2003) را به مدت ده جلسه 90 دقیقهای را دریافت کردند و گروه گواه در حال انتظار قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (1989) و پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینر (1976) بود. دادهها با روشهای آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) تحلیل شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مداخله طرحواره درماني بر افزایش رضايت زناشويي و سازگاري زناشويي زوجين تأثیر داشته است؛ و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار است. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میزان تأثیر طرحواره درماني بر مؤلفههای رضايت زناشويي و مؤلفههای سازگاری زناشويي معنادار بوده است (005/0P<). بر اساس یافتههای حاصل از این پژوهش میتوان گفت طرحواره درماني مداخله مؤثری در افزایش رضايت زناشويي و سازگاري زناشويي زوجين است.
تفاصيل المقالة
رایمگ
يقوم نظام رایمگ بتنفيذ جميع عمليات الاستلام والتقييم والحكم والتحرير وتخطيط الصفحة والنشر الإلكتروني للمجلات العلمية.