حقوق و آزادی های فردی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
الموضوعات :
محمد نیک فکر
1
(دانشگاه آزاد بندرعباس)
الکلمات المفتاحية: قانون اساسی, حقوق و آزادی عمومی, حقوق شهروندی, آزادی اجتماع, کرامت انسانی,
ملخص المقالة :
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران حقوق و آزادی‌های فردی و جمعی را در فصلی ذیل عنوان «حقوق ملت» مورد توجه قرار داده است آزادی اجتماعات، از زمره حقوق و آزادی‌های جمعی است که مستقیماٌ در اصل 27 قانون اساسی و به طور ضمنی در اصل 26 قانون اساسی، شناسایی و تضمین شده است. در این نوشتار، تحلیل اهمیتی است که قانون اساسی در خصوص آزادی اجتماعات در اصل 27 قانون اساسی قائل شده است و همچنین تاکید بر این موضوع اساسی که اولاٌ آزادی اجتماعات و راهپیمایی ها مطلق نمی‌تواند باشد. بلکه اعمال این حق باید با توجه به شرایط و اوضاع و احوال جامعه دموکراتیک اسلامی لحاظ شده باشد. ثانیاٌ قانون اساسی ضمن رعایت معیارهای اعلامیه جهانی حقوق بشر و جامعه بین المللی، همچنین شرایط و اوضاع و احوال جامعه دموکراتیک اسلامی خود را در نظر گرفته است و هر دو توامان مدنظر قرار داده است. همچنین در این پژوهش تلاش شده است نخست به مفهوم حقوق و آزادی های عمومی به طور مفصل بپردازد. سپس ضمن بیان انواع حق ها و آزادی ها به طور خاص به بررسی حق اجتماع در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و سایر قوانین و مقررات مربوطه پرداخته شده است. در این راستا ضمن بیان ضمانت اجرای این حق به ضرورت توجه و نظارت دولت بر چگونگی اجرای این پرداخته شده است.
فهرست منابع
1. آزمایش، علی، تقریرات درس حقوق کیفری اختصاصی، دوره کلاس های آزاد،
1384 ، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه - نیمسال اول سال تحصیلی 1385
تهران.
2 . آزمایش، علی، تقریرات درس حقوق کیفری اختصاصی یک، نیمسال اول سال
1376 ، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران. - تحصیلی 1377
3. پاد، ابراهیم، حقوق کیفری اختصاصی، جلد اول، چاپ سوم (تهران : انتشارات
. دانشگاه تهران، 1352
4. قاضی، ابوالفضل، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، جلد اول (تهران: انتشارات
.( دانشگاه تهران،
