نگاهی بر نمودهای «ازهمگسیختگی» به عنوان یکی از مؤلفههای پستمدرن در رمان «مومیایی»
الموضوعات : Research in Iranian classical literature
راضیه فانی
1
,
علی تسلیمی
2
,
محمود رنجبر
3
1 - محقق پسادکتری دانشگاه گیلان، ایران
2 - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، ایران
3 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، ایران
الکلمات المفتاحية: پسامدرن, ازهمگسیختگی, دریدا, جواد مجابی و مومیایی.,
ملخص المقالة :
این پژوهش به بررسی «ازهم گسیختگی ها» به عنوان یکی از انواع شگردها و تمهیداتی می پردازد که در داستان های کوتاه و رمان های پسامدرنیستی تجلی مییابد. رمان «مومیایی»، یکی از آثار پست مدرن مجابی است که از نظر زبان، بیان، ساختار و تصاویر، جایگاهی ویژه دارد. در این پژوهش با تکیه بر آرای «دریدا» و با رویکردی توصیفی- تحلیلی، به تحلیل ساختار و محتوای کیفی رمان مومیایی و بازتاب شگردهای ازهمگسیختگی در آن پرداخته شده است، تا از این طریق پویایی منحصربه فرد و سبک خاص «مجابی»، بیشتر آشکار شود. نتیجه پژوهش نشان میدهد که مجابی در نقش هنرمندی چیره دست، ساخت عادی کلام را شکسته و ساختی در ظاهر ازهم گسیخته، متکثر و در عین حال هنری ایجاد کرده است. او با به کار گرفتن شگردهای مختلفِ ازهم گسیختگی، مدلول-های جدید، اما نه چندان دور از ذهن ایجاد کرده است؛ به گونهای که خواننده هم این امکان را دارد که در تعیین این مدلول ها سهیم باشد. کاربرد زبانی پیچیده و مشوش، چینش واژه ها بدون ارتباطی منطقی و محتوایی در قالب های رؤیاگونه و ساختارشکن، از ویژگیهای بارز این اثر است.
