تحلیل تقابل‌ها در اندیشه شمس تبریزی از منظر روان‌شناختی
الموضوعات :مریم عاملی رضایی 1 , فواد مولودی 2
1 - دانشیار پژوهشکده زبان و ادبیات، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
2 - استادیار گروه مطالعات ادبی، پژوهشکده تحقیق و توسعه علوم انسانی (سازمان سمت)
الکلمات المفتاحية: شمس تبریزی, تقابل, فروید, لکان و لیبیدو,
ملخص المقالة :
در فرایند رشد روانی هر سوژۀ انسانی و به منظور اجتماعی شدن او، ذهن، ناگزیر از آموختن مقوله‌بندی‌ها و دستهبندیهاست. سوژۀ اجتماعی یاد می‌گیرد که اشیا، پدیدارها و مفاهیم را در قالب تقابل‌ها و جفتهای مخالف دستهبندی کند و این مقولهبندی، یکی از شرایط الزامی ورود به حیات اجتماعی و دنیای نشانههاست. وجوب این مقوله‌بندی‌ها ضرورت پذیرش قواعد ساختارمندی را در پی دارد؛ تا جایی که می‌توان گفت: انسان برای مفهومسازی، نخست باید جهان را ساختار ببخشد و ساختاربخشی جز در قالب جفتهای متقابل ممکن نیست. این نکته، یکی از بنیان‌های اصلی ساختارگرایی و دیگر نحله‌های مشابه آن در حوزۀ زبان، ذهن و امر اجتماعی است. اما اگر روان را در حالتی اصیل و پیشافرهنگی بررسی کنیم، این تقابل‌ها نشان از تقلیل و سادهسازی دارد و فقط به جهت دهی نیروی لیبیدو در جریان اجتماعی شدن اشاره می‌کند. به دیگر سخن، نیروی روان در حالت پیشافرهنگی خود، امری همگن و وحدتمند و یکه است که در جریان اجتماعی شدن، شقاق را تجربه می‌کند. این میل بازگشت به جهان وحدت، در تفکر شهودی و در نظام معرفتی عارفان مسلمان ما در قالب اندیشههای وحدت وجودی ظهور و بروز داشته است. تصویر این جهان وحدتمند که عمدۀ تقابلهای آن در زیرساختشان رو به وحدت و یگانگی دارند، در قالب زبان که هستی یافته از تقابل هاست، سبب شده است تا برخی از متون عرفانی، خصلتی پارادوکسیکال یابد و امکانات شگرفی در آنها به وجود آید. از این نظر، مقالات شمس تبریزی، یکی از متون شاذ و برجسته است. در مقالۀ حاضر، بر پایۀ مفاهیم روان کاوانۀ یادشده، نشان دادهایم که در زیرساخت اندیشۀ شمس، تقابلهای موجود در سطح امر خودآگاه و اجتماعی کنار گذاشته میشود و شمس در رویکرد معرفتی جدیدی، آنها را به مثابۀ امورِ ذاتاً هماهنگ مینگرد.
ایستوپ، آنتونی (1382) ناخودآگاه، ترجمۀ شیوا رویگریان، تهران، مرکز.
زیچی، فرانسیس (1385) «لذت/ کیف»، در: دانشنامۀ نظریههای ادبی معاصر، ویراستار: ایرنا ریما مکاریک، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، چاپ دوم، تهران، آگه.
شرَت، ایون (1393) فلسفۀ علوم اجتماعی قارهای (هرمنوتیک، تبارشناسی و نظریۀ انتقادی)، ترجمۀ هادی جلیلی، چاپ چهارم، تهران، نی.
شمس الدین محمد تبریزی (1369) مقالات شمس تبریزی، تصحیح و تعلیق محمد علی موحد، تهران، خوارزمی.
شولتز، دوان پی و سیدنی الن شولتز (1378) نظریههای شخصیت، ترجمۀ یحیی سیدمحمدی، چاپ ششم، تهران، هما.
فروید، زیگموند (1382) «ورای اصل لذت»، فصلنامۀ ارغنون، ترجمه یوسف اباذری، شمارۀ 21، صص 25-81.
------------ (1397الف) موسی و یکتاپرستی، ترجمۀ صالح نجفی، تهران، نی.
------------ (1397ب) «گونهای خاص از انتخاب ابژه در مردان (مباحثی در باب روانشناسی عشق 1)»، در: کودکی را میزنند، ترجمۀ مهدی حبیبزاده، تهران، نی، صص 95-110.
------------ (1397ج) «در باب گرایش فراگیر به تحقیر در عرصۀ عشق (مباحثی در باب روانشناسی عشق2)»، در: کودکی را میزنند، ترجمۀ مهدی حبیبزاده، تهران، نی، صص111-128.
کمپل، جورج و گوردون اسلیتاوگ (1385) «مرحلۀ آینهای»، در: دانشنامۀ نظریههای ادبی معاصر، ویراستار: ایرنا ریما مکاریک، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، چاپ دوم، تهران، آگه.
کوهن، جاش (1397) چگونه فروید بخوانیم، ترجمۀ صالح نجفی، چاپ سوم، تهران، نی.
موللی، کرامت (1396) مبانی روانکاوی فروید - لکان، چاپ دوازدهم، تهران، نی.
مولودی، فواد و مریم عاملی رضایی (1396) «دیگری به مثابۀ خود (ارتباط شمس و مولانا از دیدگاه ژاک لکان)»، دوفصلنامۀ علمی - پژوهشی ادبیات عرفانی، دانشگاه الزهرا، سال نهم، شمارۀ 17، پاییز و زمستان، صص 95-114.
Freud, Sigmund (1953) “Three essays on the Theory of Sexuality”, In the standard edition of the complete psychological works of Sigmund Freud, Vol 7, Edited by james Strachey, London, Hogarth Press and the Institute of Psychoanalysis.
-------------------- (1955) “Beyond the Pleasure Principle”, In the standard edition, Vol 18.
------------------ (1957 A) “Leonardo da Vinci, A Memory of His Childhood”, In the standard edition, Vol 11.
------------------ (1957 B) “On Narcissism, An Introduction”, In the standard edition, Vol 14.
------------------ (1961) “Civilization and its Discontents”, In the standard edition, Vol 21.
------------------ (1964) “Moses and Monotheism”, In the standard edition, Vol 23.
