معنا، زبان و تصویر در شعر «آخر شاهنامه» از مهدی اخوان ثالث (م. امید)
الموضوعات :
علی نوری
1
(دانشگاه تربیت مدرس)
احمد کنجوری
2
()
الکلمات المفتاحية: مهدی اخوان ثالث شعر ساختار معنا زبان تصویر,
ملخص المقالة :
«آخر شاهنامه» نام شعری است از سروده‌های اخوان ثالث که در مجموعه‌ای با همین عنوان، در سال 1338منتشر شد. این مجموعه، حاوی سروده‌های دوره میانه شاعری اخوان است که سروده های سال‌های 1335 تا 1338 شاعر در آن آمده است. می‌توان شعرهای این مجموعه را نمودار تکامل و تشخّص سبکی شاعر دانست. از این رو در این مقاله برآنیم که شعر آخر شاهنامه را -که یکی از بهترین شعرهای این مجموعه است- بررسی و تحلیل کنیم؛ بنابراین، ضمن بيان مقدّمهای درباره شعر و عناصر مهم سازنده آن و اشاراتي به برخی از نظريات مطرح در رويكردها‌‌‌ی نقد ادبي، به تناسب زبان، موضوع و وجوه و لایه‌های معنایی و ساختاری شعر ياد شده، آن را با استفاده از تركيبي از رویکردهای نقد ادبي، بررسی و با توجّه به تأثیر متقابل سه عنصر اصلی و ساختاری شعر یعنی معنا، زبان و تصویر (خیال)، تحلیل و تأویل خواهيم كرد.
