حقوق کودک در ایران: تحلیل وضعیت علمی و اجرایی کمیته حقوق کودک استان مرکزی
محورهای موضوعی : حقوق کودک
1 - دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر به دنبال مطالعه ساختارهای علمی و اجرای حقوق کودک در استان مرکزی بوده است. بنابراین سطح تحلیل، در سطح کلان و ساختاری است، به این شکل که، کلیه برنامه‌ها، اقدامات و ساختارها در رابطه با حقوق کودک در استان مرکزی، شناسایی و سپس با استفاده از روش تحلیل اسنادی ـ کتابخانه‌ای مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. هدف پژوهشگر، شناسایی نقاط قوت و ضعف علمی و اجرایی در رابطه با حقوق کودک در استان مرکزی بوده است و در نهایت به ارائه راه‌کار برای سیاستگذاران در جهت اصلاح وضعیت موجود پرداخته است. عدم وجود تعریف مشخص از «کودک» و «کودکی» در ایران و خرده‌فرهنگ‌های پراکنده در استان‌ها مانند استان مرکزی و شکاف در بین تعاریف نهادهای مختلف از جمله نهاد دین، قانون و حقوق، علاوه بر عدم انطباق هرکدام با فرهنگ عامه، عدم وجود قدرت تجویز و سیاستگذاری برای کمیته‌های حقوق کودک استانداری‌ها از جمله استانداری مرکزی، سیستم انکار دستگاه‌های متولی برنامه‌های حمایت از کودکان، و در واگذاری مسؤولیت حقوق کودکان در استان به دفترهای امور بانوان و خانواده استانداری‌ها منجر به در اولویت دوم قرارگرفتن برنامه‌های حقوق کودک در استان‌ها مانند استان مرکزی شده است. در نتیجه همه این موارد منجر به ایجاد موانعی در بهبود وضعیت حقوق کودکان ایران در سطح کلان و استان مرکزی در سطح خردتر شده است.
The present study sought to study the scientific structures and the implementation of child rights in Markazi province, therefore, the level of analysis is at the macro and structural levels, in such a way that all programs, actions and structures in relation to salaries The child was identified in Markazi province and then analyzed using the library-based document analysis method. The purpose of the research was to identify the strengths and weaknesses of scientific and executive in relation to child rights in Markazi province and ultimately to provide a solution for policymakers to improve the status quo. The lack of a definite definition of the "child" and "childhood" in Iran and the scattered petty culture in the provinces, such as the Markazi province, and the gap between the definitions of various institutions, including the institution of religion, law and law, in addition to the non-conformity of each with Popular culture, the lack of power for prescribing and policy for the children's rights committees, such as the central governorate, the system of denial of child support programs and the assignment of children's rights in the province to the Chambers of Ladies and Family Governorates have led to the second priority of children's rights programs in provinces such as central province. As a result, all of these cases have led to barriers to improving the status of children's rights in Iran at the macro level and in the central province at a lower level.
