-
دسترسی آزاد مقاله
1 - ارزیابی سطح توسعه استان های کشور در حوزه ایمنی و ترافیک جاده ای (مقطع زمانی1392-1390)
یعقوب زارعی دکتر علیرضا استعلاجیگسترش زندگی ماشینی و افزایش روزافزون ترافیک در شهرها و جاده ها در نیم قرن اخیر،در مقابل میزان تصادفات و حوادث جاده ای موجب گردیده تا امروزه مبحث ایمنی در حوزه ترافیک به یکی از اساسی ترین موضوعات و چالش های بخش حمل ونقل جاده ایی مبدل گردد. اهميت نقش ایمنی ترافیکی در مباح چکیده کاملگسترش زندگی ماشینی و افزایش روزافزون ترافیک در شهرها و جاده ها در نیم قرن اخیر،در مقابل میزان تصادفات و حوادث جاده ای موجب گردیده تا امروزه مبحث ایمنی در حوزه ترافیک به یکی از اساسی ترین موضوعات و چالش های بخش حمل ونقل جاده ایی مبدل گردد. اهميت نقش ایمنی ترافیکی در مباحث برنامه ریزی حمل و نقل جاده ای و جایگاه ایران در میان کشورهای دارای بیشترین مرگ و میر ناشی از تصادفات، موجب گردید تا پژوهش حاضر جهت دستیابی به یک برنامه ریـزي اصولی، دقیـق و مـدون با تاکید بر منابع اسنادی و داده های آمارنامه سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای طی مقاطع 1392و 1391، 1390 به سنجش میزان توسعه استان های کشور در حوزه ایمنی و ترافیک جاده ایی بپردازد. این بررسی که با هدف تبیین جایگاه هر یک از استان های کشور در بخش ایمنی و ترافیک جاده ایی انجام پذیرفته است، یک پژوهش کاربردی است که با روش توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از نرم افزارهای SPSS ، Excel و تکنیک های تاپسیس فازی و تحلیل خوشه ای سلسله مراتبی، سعی دارد داده های موجود را مورد ارزیابی و تحلیل قرار دهد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه به لحاظ توسعه یافتگی در حوزه ایمنی و ترافیک جاده ایی، شکاف عمیقی بین استان های کشور وجود دارد. بطوری که یافته ها گویای این مطلب است از میان استان های کشور تنها استان تهران به لحاظ ایمنی در شرایط بسیار توسعه یافته قرار گرفته است و 16 استان در ردیف مناطق محروم و 4 استان خوزستان، کهکیلویه و بویراحمد، خراسان جنوبی و کرمان در زمره مناطق بسیار محروم قرار گرفته اند. تحلیل ها همچنین نشان می دهد استان های قم، البرز، مازندران، لرستان و زنجان در جرگه استان های توسعه یافته و استان های گلستان، مرکزی، سمنان، همدان و قزوین در رده مناطق دارای توسعه متوسط جای گرفته اند.این بررسی معتقد است مخارج صرف شده براي ايمني راه، نه تنها هزینه نبوده بلکه یک سرمايه گذاری پایدار محسوب می شود و لذا جهت دستیابی به توسعه مطلوب و رفع خیل عظیم محرومیت در حوزه ایمنی و ترافیک جاده ایی، می بایست ضمن توجه به شرایط خاص طبیعی مناطق، وضعیت موجود بازنگری و با توجه به طول راه های تحت پوشش هر استان، برنامه ریزی فضایی جهت افزایش کمی و کیفی منابع و استانداردسازی شاخص ها صورت گیرد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
2 - شناسایی و اولویتبندی فناوریهای نوظهور در حمل و نقل جادهای با روش تصمیمگیری چند معیاره
مهرنوش بسته نگار رضا پویا نسرین سخائیان حاجی محمدیامروزه مسائلی از قبیل کاهش منابع انرژی، آلودگیهای زیستمحیطی، افزایش خسارتهای مادی و معنوی ناشی از سوانح و تصادفات، نظارت و مدیریت حمل و نقل برونشهری، افزایش زمانهای تلفشده و روند رشد سریع تقاضای حمل و نقل در دنیا به یک مشکل جدی در بخش حمل و نقل جادهای تبدیل شده ا چکیده کاملامروزه مسائلی از قبیل کاهش منابع انرژی، آلودگیهای زیستمحیطی، افزایش خسارتهای مادی و معنوی ناشی از سوانح و تصادفات، نظارت و مدیریت حمل و نقل برونشهری، افزایش زمانهای تلفشده و روند رشد سریع تقاضای حمل و نقل در دنیا به یک مشکل جدی در بخش حمل و نقل جادهای تبدیل شده است. این در حالی است که وجود حمل و نقل روان و ایمن از اساسیترین زیرساختهای توسعه و افزایش سطح بهزیستی و رفاه اجتماعی هر کشور است. از دیگر سو رشد سریع فناوریهای نوظهور که نقش پیشران در صنایع و بخشهای مختلف اقتصادی دارند و صنعت حمل و نقل را به سمت هوشمندسازی، افزایش کارایی و بالابردن سطح کیفیت خدمات رهنمون میشوند، مورد توجه سیاستگذاران و برنامهریزان کشور قرار گرفته است تا با بهرهگیری از این فناوریهای نوظهور مشکلات جدی این حوزه را مرتفع نمایند. بدلیل محدودیت منابع طبیعتاً نخست شناخت فراگیر و سپس اولویتبندی این فناوریها میتواند گامی برای برونشد از شرایط حاضر باشد. به همین منظور در این پژوهش تلاش شده تا با انجام مطالعات کتابخانهای فناوریهای نوظهور در حمل و نقل جادهای شناساییشده و سپس با استفاده از روش تصمیمگیری چند معیاره (تاپسیس) اولویتبندی آنها صورت پذیرد. نتایج بیانگر آن است که با توجه به شاخصهای اهداف راهبرد ملی در این بخش، فناوری «شبکههای ارتباطی هوشمند» در رتبه اول و پس از آن با اختلاف اندک فناوریهای «اتوماسیون ترافیک» و «اتوبوسهای هوشمند» در رتبههای دوم و سوم و با شاخصی نزدیک به رتبه اول قرار دارند. پرونده مقاله