جاماسپ نامه رساله ای است که در زمره ی آثاری است که نویسندۀ آن ناشناس است. بخش قابل توجه و پایانی این رساله مربوط به رستاخیز و نجات بخشان زرتشتی است و نویسنده در این بخش پیشامدهایی را که هنگام ظهور هوشیدر، هوشیدر ماه و سوشیانت در ایرانشهر رخ می دهد را از زبان جاماسپ نقل می کند. دو باب واپسین کتاب، شباهت زیادی به زند و هومن یسن دارد. در واقع کهن ترین گرایش های معناشناسانه در ادبیات زرتشتی، با اسطورۀ گشتاسپ و جاماسپ همسویی دارد. بخش پایانی جاماسپ نامه دربارۀ تاریخ اندیشه های مکاشفه ای و شکوفایی آن ها در نخستین سده های اسلامی است. این بخش آشفتگی ها و انقلاباتی را که در رستاخیز و پایان زمان انسان ها را گرفتار خواهد نمود، برمی شمارد. اما در مسیح و انجیل چهارم یا انجیل یوحنا که نگاشته های فردی به نام پولس قدیس از دیدگاه دیگری سخن می گویند اعتقاد بر آن است که عیسی (علیه السلام) موجود آسمانی است، او بر زمین فرود آمده و کسی است که می تواند «جلال پدر قبل از خلقت جهان را داشته باشد و در کتاب تورات و عقاید دین یهودیت، همچنین دیدگاه نخستین مسیحیان، عیسی (علیه السلام) مقام پیامبری دارد، او معصوم است و به عنوان منجی قوم یهود مطرح است. پرونده مقاله