یکی از مشخصه‌های سبکی نویسندگان، به کار بردن واژه های خاص است که علاوه بر دادن تشخص سبکی به یک نویسنده، پیدا کردن دوره زمانی یک نوشته با نویسنده نامعلوم را ممکن می‌ کند. چرا که کلمات به عنوان عناصر زنده زبان، دوره زمانی تولد، حیات و مرگ دارند. کتاب تاریخ بلعمی یکی از نخستین کتاب‌های زبان فارسی است که به دست ما رسیده و به دلیل اینکه به زبانی تازه تحول یافته از فارسی میانه نوشته شده، تعداد زیادی از واژگان قدیمی فارسی را در خود دارد. در این مقاله سعی شده است تعدادی فعل مرکب از کتاب تاریخ بلعمی انتخاب شود که امروزه فراموش شده یا به معنای دیگری به کار می‌ روند و با بررسی ریشه شناسانه آن‌ها، سیر زندگی این کلمات تا آنجا که ممکن است پیدا شود و معلوم شود که آیا کاربرد این کلمات در این کتاب ویژگی سبکی نویسنده بوده یا خیر. نتیجه این تحقیق نشان می دهد بعضی از این افعال مرکب در هیچ یک از منابع فارسی میانه و دری دیده نشده و به نظر می رسد از ویژگی های سبکی نویسنده باشد. واژه هایی نیز توسط نویسنده تغییر داده شده اند و دیگر کلمات از گذشته تا قرون متمادی کاربرد داشته و سپس از چرخه حیات بیرون رفته اند. پرونده مقاله