این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تغییرات اقلیمی بر امنیت غذایی در روستاهای دهستان میغان از توابع شهرستان نهبندان خراسان جنوبی انجام گرفته است. برای نیل به این هدف نخست گروههای هدف(100 خانوار بصورت هدفمند) برای سنجش تاثیر گذاری تغییرات اقلیمی بر امنیت غذایی تعیین شد و برای شناخت دامنه های مختلف امنیت غذایی شاخص سازی صورت گرفت. این شاخص ها شامل شاخص شرایط دسترسی به ناامنی غذایی خانوار روستایی و دامنه های ناامنی غذایی خانوارهای روستایی می باشد، نهایتا خانوارهای روستایی از نظر امنیت غذایی در چهار گروه امنیت غذایی خفیف، امنیت غذایی متوسط و ناامنی غذایی طبقه بندی گردیدند. تغییر در مختصات اصلی امنیت غذایی و معیشت خانواده ها در اثر تغییرات اقلیمی در این منطقه با توجه به مشاهدات میدانی و مصاحبه با مردم روستایی روشن شده است، یافته اصلی نشان داد که جوامعی که تا کنون هرگز دمای شدید، خشکسالی های مداوم و گردوغبار را را تجربه نکرده اند، در حال حاضر با فراوانی آن روبرو هستند. یافته های تحقیق آشکار کرد که تمامی خانوارهای جامعه آماری ناامنی غذایی دارند اما سطوح امنیت غذایی آنها متفاوت است. خانوارهایی که نسبت به تغییرات اقلیمی آسیب پذیر هستند، از درجه بالایی از ناامنی غذایی برخوردارند. خانوارهای روستایی ترجیح می دهند استراتژی های گوناگونی را در واکنش به تغییر شرایط آب و هوایی انتخاب کنند که به بهبود امنیت غذایی خانوار کمک کند. درآمد غیر کشاورزی در ایجاد ثروت و کاهش مشکلات ناامنی غذا در خانواده ها نقش مهمی ایفا کرده است. پرونده مقاله

يکي از عناصر اصلي توسعه، گردشگري است و تشويق مشارکت جوامع محلي به عنوان کانون توسعه پايدار صنعت گردشگري تلقي مي‌شود. شرايط به وجود آمده در ايران پس از تحريم و توجه ويژه گردشگران خارجي و ورود آنان به ايران، مي‌تواند فرصت مناسبي براي استفاده و جذب آنها در مکان‌هاي گردشگرپذير را فراهم کند. در اين ميان نقاطي که داراي انزواي جغرافيايي بوده و بافت اقتصادي ضعيفي دارند، ولي از مزيت‌هاي نسبي بالايي براي جذب گردشگر برخوردارند، مي‌توانند در اولويت قرار گيرند. توسعه اجتماع محله‌اي مي‌تواند ظرف مناسبي براي حركت جديد تزريق توسعه يا به عبارت صحيح همراه كردن و شكوفا كردن توسعه را فراهم كند و مشاركت آگاهانه روستاييان را در فرايندهايي كه زندگي‌شان را شكل مي‌دهد، از جمله گردشگري برانگيزاند. استان سيستان و بلوچستان با داشتن خرده جاذبه‌هاي ناب و متنوع و روستاهاي بکر که داراي فرهنگ بومي ويژه‌اي مي‌باشند مي‌تواند يکي از قطب‌هاي جذب گردشگر باشد، اما توسعه گردشگري و رشد اقتصادي روستاهاي استان نياز به ايجاد زيرساخت‌هاي مناسب دارد. اين پژوهش با روش تحليلي- کاربردي و مشاهده مستقيم و با استفاده از ماتريس ارزيابي به بررسي گردشگري و تأثير آن بر توسعه گردشگري روستايي استان سيستان و بلوچستان پرداخته است. نتايج پژوهش نشان داد که بين تنوع جاذبه‌هاي گردشگري در مناطق روستايي و تقاضا و انگيزه سفر، رابطه مستقيمي وجود دارد و توسعه جوامع محلي استان سيستان و بلوچستان با توجه به ويژگي‌هاي محيطي وابستگي شديدي به صنعت گردشگري دارد. پرونده مقاله