مقاله حاضر يک روش صفرگذاری وفقی برای آنتن‌های آرايه‌ای با استفاده از الگوریتم ژنتیک را ارائه می‌دهد. در الگوريتم ژنتيک به کار گرفته‌شده، تعدادی از بيت‌های با کمترين ارزش در انتقال‌دهنده‌های فاز کنترل پرتو را برای حداقل‌کردن مجموع توان خروجی آرايه تنظيم می‌کند. معيارهای ديگری از قبيل ميانگين مربع خطا و نسبت سيگنال به تداخل به علاوه نويز نيز به کار گرفته شده و با يکديگر مقايسه شده است. استفاده از بيت‌های کم‌ارزش باعث ايجاد آشفتگی اندکی در پرتو اصلی الگوی تشعشعی می‌شود و صفرها را در جهت سيگنال‌های تداخلی قرار می‌دهد. روش جست و جوی دوگانه و جهش وزن‌دار برای کاهش پيچيدگی الگوريتم به کار رفته‌اند. همچنين کارآيی الگوريتم ژنتيک با MPDR که يک الگوريتم بهينه برای شکل‌دهی پرتو است مقايسه شده است. در نهايت نشان داده شده که الگوريتم ژنتيک نسبت به MPDR نتايج بهتری از خود ارائه می‌دهد. پرونده مقاله

کاربردهای زیادتر و متنوع‌تر سیستم‌های مخابراتی نیاز به استفاده بیشتری از تمامی طیف الکترومغناطیسی را الزامی کرده است و همچنین به وجود آمدن سیستم‌های چندبانده نیاز به آنتن‌هایی با قابلیت تشدید در چند فرکانس را افزایش داده است. امروزه با توجه به پیشرفت سیستم‌های بی‌سیم استفاده از آنتن‌های سبک، ساده، کوچک و ارزان که بتواند چند طیف فرکانسی سیستم را پوشش بدهد یک نیاز اساسی است. در این مقاله آنتنی با ایده فرکتالی میکرواستریپی پیشنهاد و طراحی می‌شود که با ابعادی کوچک و سبک و همچنین قیمتی ارزان بتواند در چندین فرکانس تشدید کند. این آنتن در محدوده فرکانسی حدود یک گیگاهرتز تا ده گیگاهرتز دارای پنج فرکانس تشدید است. نتایج اندازه‌گیری آنتن ساخته‌شده با نتایج شبیه‌سازی که توسط نرم‌افزار HFSS انجام گرفته، تطبیق خوبی را نشان می‌دهد. همچنین این آنتن دارای پترن مناسب و قطبش دایروی است که کاربرد آن را بیشتر می‌کند. پرونده مقاله