محدوديت انرژي يکي از چالش‌هاي اساسی در شبکه‌هاي حسگر بي‌سيم است که طول عمر شبکه را به صورت مستقيم تحت تأثير قرار مي‌دهد. يک راه حل بهبود کارايي عمومي شبکه و توزيع يکنواخت انرژي در آن، خوشه‌بندي گره‌های شبکه است. انتخاب تعداد خوشه‌ها براي رسيدن به يک گذردهي کارای شبکه کاري بس دشوار است زيرا با افزايش تعداد سرخوشه‌ها، براي رسيدن بسته از مبدأ به مقصد، تعداد پرش‌هاي زيادي مي‌بايست صورت گيرد. افزايش تعداد پرش‌ها باعث پردازش بیشتر اطلاعات و افزایش مصرف انرژي مي‌گردد. اين مقاله، يک روش خوشه‌بندي را با آگاهي از مكان و انرژي گره‌ها ارائه مي‌نمايد که سعي در تشكيل خوشه‌هايي با اندازه بهینه و انتخاب سرخوشه بر اساس سطح انرژي گره‌ها به منظور كاهش مصرف انرژي دارد. روش پيشنهادي محيط شبكه را به دواير متحدالمركزي تقسيم کرده و تعداد خوشه بهينه هر دور را به نحوي که مصرف انرژي شبکه بهبود يابد محاسبه می‌کند. در همين رأستا از الگوريتم شايعه‌پراکني به منظور تبادل انرژي بين گره‌ها استفاده مي‌نمايد. كارايي بهتر اين روش از لحاظ افزايش طول عمر مفيد شبكه در مقايسه با روش‌هاي پيشين نظير ASH از طريق شبيه‌سازي بررسی شده است. روش پيشنهادي از نظر طول عمر شبكه در حدود 25% تا 40% روش ASH را بهبود بخشيده است. پرونده مقاله