با توجه به جنگ تمام‌عیار اقتصادی که علیه جمهوری اسلامی ایران آغاز شده است و به تبع آن تهدید بروز تکانه‌های متعددی برای سازمان‌های ایرانی، سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی باید به عنوان نقشه راه برون‌رفت از بحران‌ها و کسب قابلیت‌های اقتصادی مورد توجه سازمان‌ها قرار گیرد. از این رو توجه و تمرکز این پژوهش به طراحی مدل ارزیابی میزان تحقق سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی در سطح سازمان‌های تولیدی می‌باشد. مدلی که به کمک آن می‌توان علاوه بر ارزیابی عملکرد یک سازمان تولیدی در راستای تحقق الزامات اقتصاد مقاومتی و شناسایی وضع موجود، بر اساس شکاف‌های عملکردی تعیین شده و الگوی روابط فیمابین معیارهای تابع و هادی، به انتخاب استراتژیک برنامه‌‌ها و پروژه‌های بهبود جهت نیل به الزامات اقتصاد مقاومتی پرداخت. در این پژوهش، داده‌ها از طریق بررسی و مطالعه منابع کتابخانه‌ای، اسناد و مدارک، جمع‌آوری شده و ضمن استفاده از تکنیک گروه کانونی به عنوان یک روش مکمل، روش تحلیل مضمون به کار گرفته شده و کدهای پایه، زیرمعیارها(مضامین پایه) و معیارهای مدل(مضامین سازمان دهنده) تعیین شده است. در ادامه با استفاده از رویکرد مدلسازی ساختاری- تفسیری (ISM)، معیارهای اصلیِ شناسایی شده در قالب پرسشنامه‌ای در اختیار 25 نفر عضو جامعه آماری هدف (به صورت تمام شماری) قرار گرفته و بر اساس آن، روابط میان معیارها و میزان شدت نفوذ یا وابستگی هر معیار تعیین گردیده است. در این پژوهش تلاش شده است تا به تمام ابعاد و عرصه‌های اقتصاد مقاومتی، به مثابه نسخه معاصر نظام اقتصادی اسلام توجه شود. این مدل شامل هفت معیار اصلی در چهار سطح و روابط فیمابین آن‌ها می‌باشد. پرونده مقاله