عزت نفس به عنوان نگرشی درونی نسبت به خود و عامل تعیین¬کننده رفتار انسان در زمینه فردی و اجتماعی از جمله روابط زناشویی و صمیمیت به شمار می¬آید. هدف از این مطالعه، مقایسۀ صمیمیت زناشویی زوجین دارای عزت ‌نفس شکننده، آسیب‌دیده و ایمن بود. روش این پژوهش علی-مقایسه¬ای بود. به منظور انجام این پژوهش 176نفر از مردان و زنان متاهل شهر تهران با استفاده از نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های صمیمیت‌‌ زناشویی واکر و تامپسون(1983)، مقیاس عزت‌‌ نفس‌ روزنبرگ (1965) و مقیاس ترجیح حروف ‌الفبای نام نوتین (1985) پاسخ دادند. سپس باتوجه به نمرات عزت نفس صریح و ضمنی آنها در یکی از سه¬گروه پژوهش یعنی عزت نفس شکننده، آسیب‌دیده و ایمن قرارداده شدند. در نهایت داده¬ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه تحلیل شد. نتایج مقایسۀ اختلاف میانگین صمیمیت زناشویی در سه¬گروه عزت نفس نشان داد که اختلاف معناداری بین گروه عزت نفس شکننده و دو گروه عزت نفس آسیب¬دیده و عزت نفس ایمن با سطح معناداری کمتر از 0/01 وجود دارد. به طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که در افراد متأهل دارای عزت ‌‌نفس شکننده نسبت به دوگروه دیگر صمیمیت زناشوییِ بیشتری مشاهده می¬شود. پیشنهاد می¬شود جهت تأیید و تبیین دقیق¬تر این یافته پژوهش¬های بیشتری انجام شود. پرونده مقاله