پیوند دانشگاه و صنعت به دلیل نقش کلیدی و استراتژیکی که در توسعه ملی ایفا می کنند حائز اهمیت است اما آنچه بیش از ارتباط و پیوند دو نهاد مذکور اهمیت دارد، هم افزایی آنهاست و این مهم حاصل نمی شود مگر، با توجه به فلسفه وجودی و کارکرد اصلی آنها که همانا برطرف نمودن نیازهای جامعه است. ضمن درنظر گرفتن فعالیت هر دو نهاد مذکور؛ حمایت ها و قانون گذاری های دولت در مدل مارپیچ سه جانبه، جامعه به عنوان رکنی مهم اما مغفول واقع شده، در مطالعه حاضر مورد بررسی قرار میگیرد. مدل مارپیچ چهارجانبه ضمن تاکید بر نقش جامعه مدل قبلی را ارتقا بخشیده وو هم افزایی نهاد های سه گانه را منتج می کند. مقاله حاضر ضمن برشمردن نقش جامعه و لزوم درک و پیاده سازی مارپیچ چهار جانبه، مروری بر روش های پیاده ساز آن می کند و پیشنهاداتی در این زمینه ارائه می کند. پرونده مقاله

این پژوهش به بررسی روابط میان یادگیری گرایی، شناسایی فرصت و خودکارآمدی کارآفرینان در شرکت های دانش بنیان می پردازد. با استفاده از پرسشنامه نظرات 240 نفر از کارآفرینان و مدیران شرکت های دانش بنیان شهر تهران جمع آوری گردید. روایی و پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون های مرتبط مورد سنجش قرار گرفت و تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که یادگیری گرایی بر شناسایی فرصت و خودکارآمدی کارآفرینان و مدیران شرکت های دانش بنیان تاثیر معنادار دارد و همچنین خودکارآمدی کارآفرینان و مدیران بر شناسایی فرصت آنها تاثیر معنادار دارد. پرونده مقاله