هدف اين پژوهش بررسي هوش فرهنگي در سطح يك شهر است، شهري چون تهران كه خرده فرهنگ‌هاي بسيار متفاوت را در خود جاي داده است. با افزايش مهاجراني با هنجارها و ارزش‌هاي فرهنگي متفاوت از سايرمناطق كشور به شهر تهران ، مديران شهري به عنوان برنامه ريزان و اداره‌كنندگاه شهر، به شناخت و تقويت توانايي هوش فرهنگي نياز دارند تا تعامل بهتري با شهرونداني با فرهنگ‌هاي متفاوت و حتي با كاركنان خود شهرداري كه داراي فرهنگي متفاوتي هستند داشته باشند. مديران شهري به جهت قرار گرفتن در محيطي كه با خرده‌فرهنگ‌هاي متفاوت سروكار دارد بايد مهارت هوش فرهنگي را كسب نمايند. با گسترش شهرها و افزایش مهاجرت‌ها، جوامع به ترکیبی از فرهنگ‌ها و خرده فرهنگ‌های نژادی و قومی تبديل شده‌اند. در کلان شهری همچون تهران به دلیل تعدد فرهنگ های متفاوت شهروندان، مدیران شهری باید توان کنش سازنده و اثربخش در این محیط چند فرهنگی را داشته باشند تا بتوانند رضایت شهروندان را کسب کنند. در اين تحقيق براي تجزيه و تحليل داده های جمع‌آوری شده از پرسشنامه ها از روش‌هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي استفاده شده و سپس با استفاده از مدل معادلات ساختاری به بررسی روابط بین متغیرهای پژوهش پرداخته‌ایم. با توجه به نتايج آماري به دست آمده با نرم‌افزار R، مشخص شد كه بيشترين تاثير بر هوش فرهنگي به ترتيب متعلق است به ابعاد: شناختي، رفتاري، فراشناختي، و انگيزشي. در هوش فرهنگی ، قوی‌ترین شاخص بعد انگیزشی و ضعیف‌ترین شاخص بعد فراشناختی است. ابعاد رفتاری و شناختی عملکرد مشابهی در ارتباط با هوش فرهنگی دارند. پرونده مقاله