کيفيت آموزش و پرورش همواره از جمله دغدغه‌هاي اصلي نظام‌هاي آموزش و پرورش در اغلب کشورهاي دنيا بوده است. نقش سرمايه انساني در توسعه اقتصادي، رشد بهره‌وري، و نوآوري به طور روزافزوني مورد تأکيد قرار گرفته و از اين طريق، اختصاص يارانه يا سوبسيد دولتي براي آموزش، مهارت‌آموزي و آموزش حين کار توجيه مي‌شود. در اين پژوهش سعي داريم ضمن معرفي ويژگي‌هاي کشورهاي توسعه‌يافته و کشورهاي در حال توسعه، چالش‌هاي آموزشي عصر جديد را در اين کشورها بررسي نماييم. همچنين با عنوان کردن آموزش و پرورش به عنوان يکي از مؤلفه‌هاي سرمايه انساني، ويژگي‌هاي عمومي آموزش و پرورش در ايران و کشورهاي منتخب را بررسي نموده و شاخص‌هاي اقتصادي در اين کشورها را به صورت تطبيقي مقايسه نماييم. هدف اصلي از انجام چنين مطالعه‌اي اين است که آموزش و پرورش به عنوان يک سرمايه‌گذاري ملي پربهره در بين دولتمردان و سياست‌گذاران مطرح شود و به آموزش و پرورش از آن جهت که باعث رواج بازار علم شده و با بارور ساختن اندوخته‌هاي علمي و فني جامعه منجر به رشد اقتصادي مي‌شود، توجه بيشتري شود. پرونده مقاله