پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطة بين امنيت­ رواني، حمايت اجتماعي و تاب­ آوري با بروز اختلال تنيدگي پس از سانحه بود. بدين منظور 130 دانش آموز از دبيرستان هاي دخترانه و پسرانه شهر سرپل­ ذهاب به شيوة نمونه ­گيري در دسترس و متناسب با سهم جمعيتي هرناحيه به ­عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و ابزار پژوهش شامل سياهه­ امنيت­ رواني امين ­پور برگرفته از مازلو، زمينه يابي حمايت اجتماعي شربورن و استوارت، مقياس تاب­ آوري کونور و ديويدسون و مقياس تجديدنظرشده تأثيرحوادث وايس و­ مارمر بود. داده ­ها از طريق ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل شد. نتايج نشان­ داد که بين امنيت رواني با اختلال تنيدگي پس از سانحه، بين حمايت اجتماعي با اختلال تنيدگي پس از سانحه و همچنين بين تاب­ آوري با اختلال تنيدگي پس از سانحه رابطه منفي و معني­ دار وجود دارد. پرونده مقاله