با توجه به ابهام و عدم قطعیت موجود در ماهیت فناوری نانو، تجاری سازی آن مستلزم ایجاد یک نظام تنظیم گری مناسب بوده و پیش نیاز پیاده سازی چنین چارچوبی، استانداردسازی فناوری است. از این رو، هدف از این پژوهش، ارائه مدلی برای استانداردسازی فناوری نانو و تبیین قضایای تئوریک حاکم بر آن می باشد. این پژوهش از نظر هدف یک پژوهش کاربردی بوده که با رویکرد کیفی و رهیافت نظریه پردازی داده بنیاد انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش خبرگان و مدیران در سطح کلان و بنگاه بوده و از نمونه گیری هدفمند استفاده شده است. داده های کیفی گردآوری شده با استفاده از نرم افزار MAXQDA18 تحلیل و مدل نهایی استخراج شد. براساس تحلیل های صورت گرفته، در مراحل کدگذاری محوری 45 کد و کدگذاری گزینشی 6 مقوله شامل پیشران ها، استانداردسازی فناوری نانو، سازوکارها، پیش-نیازها، شرایط و موانع محیطی، و نتایج شناسایی شدند. نظریه حاصل نشان می دهد که استانداردسازی فناوری نانو منجر به افزایش سهم بازار، افزایش حجم تولید و تقاضا، برندسازی، افزایش کیفیت و ایمنی، خلق ثروت و مزیت اقتصادی، پیشگامی در فناوری نانو، جلب اعتماد عمومی، کاهش ریسک و عدم قطعیت فناوری و انتشار نوآوری می شود. برای دستیابی به این نتایج بر راهبردهای دیپلماسی استانداردسازی، جلب مشارکت بخش خصوصی، توسعه استانداردسازی شرکتی، بهبود و ارزشیابی نظام ملی استانداردسازی فناوری نانو، اجباری کردن برخی از استانداردها، صادرات محور کردن سیاست های استانداردسازی فناوری نانو، استانداردسازی در چرخه عمر فناوری، توسعه زیرساخت های آزمایشگاهی اندازه شناسی نانو، پژوهش وتوسعه در استانداردسازی فناوری نانو، سیاست گذاری صحیح دولت و کنترل و تضمین کیفیت محصولات تأکید می شود. پرونده مقاله