در دنياي امروز، فناوري به عنوان يکي از عوامل تعيين‌کننده و تأثيرگذار در موفقيت شرکت‌ها مي‌باشد. با توجه به رشد و پيشرفت سريع در روند تحولات فناوري، هيچ کشور و يا شرکتي نمي‌تواند به تنهايي در زمينه‌ انواع فناوري‌ها، خود را از سايرين بي‌نياز بداند و تأمين‌کننده تمام فناوري‌ها باشد. بنابراين انتقال فناوري، امري اجتناب‌ناپذير مي‌باشد. براي موفقيت در انتقال فناوري، بايد علاوه بر فراهم‌آوردن زيرساخت‌ها، به جنبه‌هاي علمي، فني و حقوقي انتقال فناوري نيز توجه نمود. صنايع لبني به عنوان يکي از صنايع راهبردي، جايگاه ويژه‌اي در مباحث اقتصادي کشور دارا مي‌باشد، زيرا علاوه بر جذب تعداد زيادي نيروي کار، محصولات آن نيز مورد استفاده غالب مردم قرار مي‌گيرد. با توجه به رقابت بالا در صنايع لبني و هزينه‌هاي آشکار و پنهان انتقال فناوري، لزوم توجه به انتخاب روش مناسب انتقال در اين صنعت ضروري مي‌باشد. در اين تحقيق براي اولين بار، رتبه‌بندي روش‌هاي انتقال فناوري براي صنعت مهم و پرکاربرد لبني صورت پذيرفته است. برای اين منظور مدل‌ها و روش‌هاي مختلف انتقال فناوري مورد بررسي قرار گرفته و معيارها و روش‌هاي نهايي استخراج گرديد. سپس معيارها و روش‌هاي انتقال فناوري در قالب پرسشنامه مقايسات زوجي و با استفاده از تحليل سلسله مراتبي فازي (FAHP) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. اين تحقيق از نظر هدف، کاربردي و از نظر گردآوري اطلاعات و تجزيه و تحليل داده‌ها، توصيفي و پيمايشي مي‌باشد. در نهايت، روش‌هاي سرمايه‌گذاري مشترک، فرانشيز و اتحاد (همکاري راهبردي) به ترتيب به عنوان اولويت اول تا سوم در صنايع لبنی استان مازندران برگزيده شدند. پرونده مقاله