هدف این پژوهش، بررسی رابطه نگرش زیست‌محیطی و توسعه پایدار بوم گردی با نقش میانجی انگیزه سفر و رفتار مسئولانه بوم‌گردهای شهرستان های مهدی شهر و سمنان بوده است. پژوهش از نظر هدف، کاربردي و با توجه به نحوه گردآوري داده ها از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی محسوب می شود. جامعه آماری شامل کلیه بوم‌گردهای شهرستان های مهدی شهر و سمنان می باشد. شرکت‌کنندگان 250 نفر از بوم‌گردهای مناطق گردشگری شهرستان های مهدی شهر و سمنان (122 نفر مرد، 128 نفر زن) بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب شدند. همه آن‌ها مقیاس‌های نگرش زیست‌محیطی، انگیزه سفر، رفتار مسئولانه زیست محیطی و توسعه پایدار اکوتوریسم را تکمیل کردند. داده‌ها با مدل تحلیل مسیر با استفاده از نرم‌افزار لیزرل تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که نگرش زیست‌محیطی بر توسعه پایدار بوم گردی اثر مستقیم ندارد. نگرش زیست‌محیطی دارای اثر مثبت و معناداری بر انگیزه سفر و رفتار مسئولانه زیست محیطی است. نگرش زیست‌محیطی با میانجی انگیزه سفر اثر غیرمستقیم، مثبت و معناداری بر توسعه بوم گردی ایفا می کند. همچنین نگرش زیست‌محیطی با میانجی گری رفتار مسئولانه زیست محیطی اثر غیرمستقیم، مثبت و معناداری بر توسعه پایدار بوم گردی دارد. پرونده مقاله