توسعه ناشی از گردشگری زمانی امکان پذیر است که آورده های اقتصادی از سوی گردشگران برای جامعه محلی فراهم شده و آن ها مایل به پرداخت حق الزحمه خدمات گردشگری در روستاها باشند. هدف از این پژوهش تحلیل و بررسی میزان تمایل گردشگران به پرداخت دستمزد خدمات گردشگری در روستاهای بخش شاندیز، شهرستان بینالود است. بر این اساس روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و میزان تمایل به پرداخت با استفاده از روش ارزش گذاری مشروط و مدل لاجیت محاسبه شده است. همچنین برای شناخت فضایی تفاوت تمایل گردشگران به پرداخت هزینه ها، از مدل وایکور استفاده شده است. تعداد روستاهای نمونه برابر با 11 روستای گردشگری، در مقطع زمانی سال 1397 انجام شده و نمونه ها با توجه به فرمول کوکران و با خطای 1/0 معادل 96 گردشگر تعیین گردید. نتایج نشان می دهد هر گردشگر به طور متوسط تمایل دارد مبلغی معادل 776540 ریال در روستا هزینه نماید. همچنین با توجه به مجموع میزان تمایل گردشگران به پرداخت هزینه ها در یک شبانه روز، بیشترین تمایل به پرداخت در زمینه استفاده از امکانات تجاری، پذیرایی و تفریحی، و در مرتبه بعد بیشترین تمایل به پرداخت در بخش امکانات اقامتی است. همچنین بر اساس مدل وایکور، گردشگران تمایل دارند در روستای ویرانی هزینه های بیشتری پرداخت نمایند که دلیل آن وجود امکانات و خدمات بیشتر این روستا در زمینه پذیرایی و رستوران است. پرونده مقاله