این پژوهش با هدف بررسی گونه­های اقامتی گردشگران در شهر مشهد انجام شده است. روش پژوهش پیمایش و ابزار مورد استفاده برای جمع­آوری داده­ها پرسش­نامه محقق­ساخته و جامعه آماری تحقیق، گردشگران و زائران بومی شهر مشهد در فصل زمستان سال 1397 بوده است. در این پژوهش به منظور گونه­شناسی مراکز اقامتی به دو شیوه گونه­شناسی کيفی و تاکسونومی عمل شده است. مبنای گونه­شناسی کيفی مراکز اقامتی، هزینه و درجه مرغوبيت محل اقامت است و در شیوه گونه­شناسی کمـّی يا تاکسونومی از تحلیل خوشه­ای دو مرحله­ای استفاده شده است. یافته­های تحقیق نشان داد که اکثریت (97 درصد) گردشگران شهر مشهد جزو گردشگران وفادار محسوب می­شوند که بارها به مشهد سفر کرده­اند. شیوه سفر گردشگران با معيار فردی ـ جمعی، عمدتا به صورت جمعی (81 درصد) و با معيار نهادی ـ خودگردان، عمدتا به صورت خودگردان (68 درصد) است. بر مبنای متغیرهای جمعیت­شناختی و ویژگی­های سفر گردشگران، سه گونه زائران کم­سفر غیرمنفرد (37 درصد)، زائران پرهزینه کوتاه­سفر (36 درصد)، گردشگران کم­هزینه کثیرالسفر (26 درصد) شناسایی گردید. براساس يافته­های اين پژوهش گونه زائر کم­سفر غیرمنفرد در مهمان­پذیر، خانه کرایه­ای، هتل و هتل­آپارتمان درجه سه اقامت داشته­اند. گونه زائر پرهزینه کوتاه­سفر در هتل و هتل آپارتمان و مهمان­پذیر با درجه بالا و گونه گردشگر کثیرالسفر کم­هزینه، در خانه اقوام یا خانه شخصی اقامت نموده­اند. پرونده مقاله