امروزه نفت أهميت فراواني در اقتصاد كشورهاي توليدكننده ان دارا مي باشد. به دلايل متعدد از جمله روابط استعماري بين كشورهاي توليد كننده وكشورهاي استعماركر از طرفي و فقدان نيروي متخصص وسرمايه لازم توليد نفت در كشورهاي جهان سوم با مشاركت عمدتا سرمايه كذاران از كشورهاي صنعتي انجام مي شد. به همين جهت تعيين ماهيت حقوقي اين روابط مباحث زيادي را بدنبال داشته است. از يكسو جنبه عمومي و اقتصادي و مخاطرات اخلاقی آن براي كشور ميزبان واز طرف جنبه خَصوصي سرمايه كذاري بر دشواري بحث افزوده است. شرايط مالي وغير مالي چنين قراردادهايي در مقاطع مختلف تاريخي تغييرات قابل توجهي بخود ديده است که الگوهای زیادی را ایجاد کرده. تحولات سياسي و اقتصادي در جهان به نوبه خود تغييرات و دگرگوني‌هايي در شرايط اين روابط و مخاطرات اخلاقی آن به وجود اورده است. بررسي نخستين شكل اين روابط نفتي كه تحت عنوان “امتياز Concession ”سرمايه كذاران با دولتهاي صاحب نفت به امضاء‌ نموده تا قرار دادهاي متداول امروزي مي‌تواند زواياي مختلف اخلاقیات در اين قرار دادها را مشخص نمايد. در اين مقاله بررسی الگوی مناسب مخاطره اخلاقی در شروط غیرمالی قراردادهای نفت و گاز در ایران به شیوه توصیفی تحلیلی، انجام شده است. پرونده مقاله