مسأله خلافت حضرت علی علیه السلام و طلوع ماجرای غدیر پس از غروب زندگی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم رخ داد. در حجة‌الوداع بود که پیامبر به وسیله وحی الهی جایگاه استوار و ثابت خلافت را آشکار و به مقام حضرت علی علیه‌السلام تصریح و تأکید نمود و قرآن مجید بر تکمیل دین و اتمام نعمت در آن روز اذعان دارد. اما با این وجود، پس از رحلت پیامبر اکرم صلوات الله علیه عده‌ای خلافت را از وی غصب کرده و حق مسلم او را زیر پا گذاردند. بنابراین گروه عظیم مظاهر علم و دانش چون حکما، فضلا، علما، ادبا و شعرا و ... از هر کیش و قوم و زبانی به پا خاستند و در طول چهارده قرن متمادی در باب این قضیه مهم تاریخی آثاری آفریدند که از آن جمله ابن حماد عدوى عبدى بصرى از بزرگان شیعه و از دانشمندان و صدر‌نشينان بزم ادب و حافظان حديث سده چهارم هجری است که چون پدرش با زبان شعر در راه نشر فضایل خاندان نبوت و نصرت مذهب حق کوشید. این مقاله بر این است که از میان غدیریه‌های متعدد وی با روش تحلیلی و استناد به آیات و روایات وارده از حضرات معصومین علیهم السلام به شرح، تشکیل و ترجمه روان چکامه‌ای بپردازد که سی بیت دارد و با این مطلع: مَا لِابنِ حَمّادِ سِوَی مَن حُمِدَت آثارُهُ وَ‌أبهَجَت غُرّانُه ذاکَ عَلِیُ المُرتَضَی الطُّهرُ الَّذِی بِفَخرِهِ قَد فَخرَت عَدنَانُه آغاز و در موسوعه زینب الکبری بنت امیر‌المؤمنین اثر سید علی عاشور ذکر گردیده است. پرونده مقاله