داستان یوسف و زلیخا در قرآن و پیشتر از آن، در تورات ریشه دارد و مملو از اسرار و نکته‌هاست. ترنج، یکی از کلمات کلیدی و پر رمز و راز این داستان است که تاکنون دقت و توجه لازم بدان مبذول نشده است. این مقاله در پی آن است که پس از اثبات حضور ترنج در این داستان، با عنایت به تفاسیر قرآن و تورات، به دنبال منشأ راه‌یابی و نقش ترنج در شکل‌گیری آن باشد. تحقیقات انجام‌شده نشان می‌دهد که در باور یهود، ترنج نمادی از قلب انسان است و از آن رو که در فرهنگ اسلامی نیز قلب سلیم جایگاه عشق الهی است، می‌توان چنین نتیجه گرفت که حضور ترنج در داستان یوسف و زلیخا، نمادی از عشق است. از این رو بعید نمی‌نماید آنچه عشق زلیخا را در دیدة متشرعان، زمینی و ناپاک جلوه می‌دهد، در نگاه متفاوت و عرفانی جامی، به عشقی آسمانی، ماورایی و پاک مبدل شود. پرونده مقاله

«رضا امیرخانی»، نویسنده‌ای با سبک منحصر به فرد است که داستان‌‌هایش را از آثار دیگر داستان‌‌نویسان معاصر متمایز می‌‌کند. از جمله این ویژگی‌‌های خاص می‌‌توان به رسم‌‌الخط عجیب، یا بازی‌‌های زبانی و استفادۀ مناسب از معانی و شکل‌‌های گوناگون کلمات اشاره کرد که به عنوان سبک خاص و منحصر به فرد نویسنده در این مقاله بررسی و تحلیل شده است. در این نوشتار، سه رمان رضا امیرخانی به نام‌‌های «ارمیا»، «منِ او» و «بیوتن» از منظر نحوۀ کاربرد عناصر داستانی بررسی شده است. با توجه به نتایج این جستار می‌توان استفادۀ به‌‌جا و مناسب از عناصر داستانی، توصیف‌‌های زنده و ماهرانه‌‌ای از مکان‌‌ها، شخصیت‌‌ها و احساساتشان را - به‌‌ طوری‌‌ که خواننده به‌‌ خوبی ‌‌بتواند خود را در صحنه‌‌های داستان‌‌ها تصور کند - از ویژگی‌های سبکی این نویسنده برشمرد. پرونده مقاله