ارتباطات را مي‌توان عمل انتقال مفاهيم يا انتقال معاني و تبادل پيام‌ها برشمرد. آنچه ارتباطات انساني را از ارتباط ديگر موجودات زنده متمايز و مشخص مي‌سازد، به‌كارگرفتن اصول و معيارهايي براي ارتباط بهتر و موفق‌تر و توانايي انسان در خلق و استفاده از نمادها است. اين مقاله در تبيين سير ارتباطات انساني در شاهنامه فردوسي تا پايان دوره پهلواني است. ارتباطات انساني در شاهنامه بر سه نوع: ارتباطات حكمرانان، پهلوانان و مردم قابل تقسيم‌بندي است كه در اين مقاله فقط به ارتباط حكمرانان مي‌پردازيم. ارتباطات حكمرانان در شاهنامه را مي‌توان در پنج بخش قرار داد كه عبارتند از: ارتباط حكمرانان باخود و ديگران، ارتباط حكمرانان با خدا، ارتباط حكمرانان با طبيعت، ارتباط حكمرانان با ماورا طبيعت و ارتباط حكمرانان با موجودات ماورايي. مهم‌ترين اهداف ارتباطي كه دراين مقاله مورد بحث قرار گرفته، عبارت است از: انواع ارتباطات حكمرانان، اهداف ارتباطي آنان و نتايج ارتباط آنان. پرونده مقاله