دشت دوزدوزان در 80 کيلومتري جنوب شرقي تبريز قرار دارد و یکي از دشت هاي حاصل‌خيز آذربايجان شرقي است. اقتصاد اصلي ساکنان این منطقه بر پايه کشاورزي است و به تبع آن و با توجه به کمبود منابع آب های سطحی، عمده مصرف آب زيرزميني در بخش کشاورزي است. در اين تحقيق، کاربرد نظری مجموعه هاي فازي برای ارزيابي کيفيت آب نشان داده شده است. به منظور ارزيابي کيفيت آب کشاورزي دشت دوزدوزان به روش فازي، از 7 پارامتر موثر بر کيفيت آب زيرزميني استفاده شده است. بدين منظور، داده‌هاي کيفي 50 حلقه چاه آب‌ زيرزميني در سال آبي 1391-1390 تهيه شد. با استفاده از مدل فازي، کيفيت آب زيرزميني به سه طبقه مطلوب، قابل قبول و غير قابل قبول تقسيم شد. بر اساس نتايج، 17 نمونه در رده مطلوب و با سطح اطمينان 6/63 درصد تا 84 درصد و 28 نمونه در رده قابل قبول و با سطح اطمينان 48 درصد تا 5/64 درصد قرار گرفتند. 5 نمونه باقيمانده نيز در رده غير قابل قبول و با حداکثر سطح اطمينان 7/13 درصد قرار گرفتند. پرونده مقاله