رسوبات‌ اليگوسن- ميوسن زيرين در زاگرس شامل چندین سازند با تغییرات لیتولوژی و تنوع فسیلی می‌باشد. به منظور مطالعه دقیق تر این سازندها و شناسایی دقیق مرز بین سازندها در محدوده مورد مطالعه، برش چاه هالگان درجنوب غرب شهرستان قیر مطالعه شد و تعداد 414 مقطع نازک مورد بررسی قرار گرفت. نهشته های اليگوسن- ميوسن زیرین در چاه هالگان با ضخامت414 متر شامل سنگ‌ آهك‌هاي رسي به همراه دولوميت، سنگ آهك با ميان لايه‌هاي مارن و ژيپس در قالب سازندهاي پابده، آسماري و گچساران رخنمون دارند. رسوبات سازند پابده مربوط به بخش فوقانی آن محتوی روزن‌بران پلانکتونیک به سن الیگوسن پیشین(Rupelian) می‌باشند که به شکل پیوسته و تدریجی روی رسوبات تحتانی سازند پابده به سن ائوسن پسین می‌نشیند. مرز بالایی سازند پابده با رسوبات سازند آسماری نیز پیوسته می‌باشد. در برش چاه هالگان سازند آسماري طبق تعريف توماس از آسماري زیرین (اليگوسن) و آسماري مياني (آكيتانين) تشكيل شده است. مرز بالائي سازند آسماری با سازند گچساران ناپيوسته و هم‌ساز مي‌باشد. با مطالعه فسیل‌شناسی رسوبات الیگوسن – میوسن زیرین چاه هالگان، تعداد 32 جنس و 48 گونه از روزن‌بران کف‌زی و 13 جنس و 21 گونه روزن‌بران پلانکتونیک شناسایی و 5 بیوزون معرفی شد که قابل انطباق با بيوزون‌های شماره 55، 56، 57، 59 و 63 وايند می‌باشد که از رسوبات قدیمی‌تر به جدیدتر شامل: 1- small Globigerina spp. assemblage zone (no.55) 2- Lepidocyclina – Operculina – Ditrupa assemblage zone (no.56) 3- Nummulites intermedius – Nummulites vascus assemblage zone (no.57) 4-Austrotrillina asmariensis- Peneroplis evolutus assemblage zone (no.59) 5-Rotalia – Elphidium assemblage zone (no.63) می‌باشد. پرونده مقاله

هدف از این مطالعه، سیستماتیک و شناسایی جنس ها و گونه ها ی استراكدهاي عضوe سازند قم در برش مورد مطالعه (چشمه برون)، به‌منظور بیو استراتیگرافی و تعیین سن نهشته ها و انجام مطالعات پالئواکولوژی با توجه به تغییرات فراوانی و تنوع استراکد ها براساس داده های به‌دست‌آمده می باشد. فراوانی و تنوع جنس های ,Paracypris ,Aurila ,Ruggieria Loxochoncha ,Krithe ,XestoleberisوCytherella در برش چشمه برون نشان می دهد که اگرچه محیط از لحاظ ویژگی هایی نظیر درجه حرارت و شوری دارای نوسان است اما غالباً نشانگر یک دریای گرم با شوری نرمال است. افزایش و کاهش استراکدا در برش مورد بررسی، بیانگر تغییرات متناوب فراوانی و تنوع آن ها با تغییرات محیطی بوده و در واقع این امر نشان دهنده ی بی ثباتیِ شرایط محیطی در طول توالی مورد مطالعه می باشد. به نظر می رسد علت این بی ثباتی احتمالاً به‌واسطه تغییرات مربوط به میزان مواد غذایی، اکسیژن و آشفتگی آب می باشد. همچنین بر اساس مجموع استراکدهای بررسی شده، سن میوسن پیشین(اکیتانین- بوردیگالین) برای نهشته های عضو e سازند قم در برش چشمه برون پیشنهاد می شود. پرونده مقاله