برای گام برداشتن در مسیر تقویت تعامل دانشگاه و صنعت، ضروری است عوامل کلیدی در برقراری این ارتباط شناسایی و در کانون توجه برنامه­ریزان و سیاستگذاران بخش صنعت و آموزش عالی قرار گیرد. این مطالعه، تحقیقی توصیفی از نوع پیمایشی می­باشد. در این پژوهش دسته­بندی اولیه عوامل مؤثر در برقراری ارتباط دانشگاه و صنعت از ادبیات پژوهش احصاء شده است. جامعه مورد پژوهش 624 هیأت­علمی از دانشگاه تبریز و دانشگاه شهید­مدنی آذربایجان و نمونه پژوهش با استفاده از فرمول کوکران 150 نفر تعیین شد. داده­های پژوهش حاضر به­وسیله پرسشنامه محقق­ساخته 36 سؤالی جمع­آوری شده است. سپس عوامل مؤثر در برقراری ارتباط این دو نهاد با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی شناسایی شدند. نتایج نشان داد ساختارها و زیرساختها، برنامه­ریزی، قوانین و مقررات، رشته­ها و پروژه­های دانشگاهی و حمایت دولت از همکاریها، عوامل مؤثر در برقراری ارتباط دانشگاه و صنعت هستند. پرونده مقاله