<p>هدف پژوهش حاضرشناسایی تجربه&zwnj;ی زیسته&zwnj;ی نوجوانان تک فرزند بود. این پژوهش کیفی به شیوه&zwnj;ی پدیدارشناسی با نمونه&zwnj;گیری هدفمند از طریق مصاحبه&zwnj;ی نیمه ساختاریافته انجام شد. جامعه&zwnj;ی آماری پژوهش حاضر نوجوانان تک فرزند ساکن تهران بودند. فرایند مصاحبه&zwnj;ها تا زمان به اشباع رسیدن داده&zwnj;ها ادامه پیدا کرد و در نهایت با ۱۴ شرکت&zwnj;کننده به اشباع رسید. روش انتخاب شده برای تحلیل داده&zwnj;های به دست آمده، روش هفت مرحله&zwnj;ای کلایزی بود. یافته های حاصل از پژوهش حاضر چهار طبقه&zwnj;ی اصلی ادراک نسبت به خود، تعاملات بین فردی در خانواده، تعاملات بین فردی با دوستان و تعاملات بین فردی در مدرسه را ارائه داد. همچنین 8 زیر طبقه در این پژوهش وجود دارد که 55 سازه&zwnj;ی مفهومی از دیگر یافته&zwnj;های حاصل از این پژوهش را نشان می&zwnj;دهد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اگرچه تک فرزندی دوره&zwnj;ای است که می&zwnj;تواند برای افراد و به طور خاص نوجوانان مزایایی را به همراه داشته باشد اما درعمل نوجوانان تک فرزند با چالش&zwnj;ها و مسائل متعددی روبرو بوده اند. به نظر می&zwnj;رسد متخصصین سلامت روان با بهره&zwnj;گیری از نتایج این پژوهش می&zwnj;توانند به درک عمیق&zwnj;تر و بهتری از نوجوانان تک فرزند دست پیدا کنند.</p> پرونده مقاله