خشونت یکی از مهم‏ترین وجوه تاریخ زندگی سیاسی بشر است که به صورت درد و رنج جسمی و روحی در آدمی ظهور می‏یابد. اندیشمندان و نظریه‏پردازان سیاسی تلاش کرده‏اند پدیدۀ خشونت را در درون نظریۀ سیاسی‏شان توضیح دهند. کارل اشمیت یکی از مهم‏ترین نظریه‏پردازان سیاسی و حقوقی در قرن بیستم است که به توضیح و ایضاح مفهوم خشونت پرداخته است. اشمیت، حیات بشر را به قلمروهای متنوع و نسبتاً مستقلی از اندیشه و عمل از جمله اخلاق، زیبایی‏شناسی، اقتصاد و... تقسیم می‏کند که قلمرو سیاست و امر سیاسی یکی از این قلمروها، با معیار تمایز دوست-دشمن است. امر سیاسی پیش‏فرض دولت، و دولتْ مظهر سرشت سیاست است. سیاست نیز تصمیم‏گیری فرد حاکم در وضعیت استثنایی است. حاکم هم کسی است که در شرایط استثنایی تصمیم می‏گیرد. دولت یا همان فرد حاکم، انحصار تامِّ به‏کارگیری خشونت را در دست دارد. حاکم که از بیرون و ورای نظام قانونی، برای آن تصمیم‏گیری و تعیین تکلیف می‏کند، این اقدام اجبارآمیز او اِعمال خشونت است که به اصطلاح خشونت حاکمانه نامیده می‏شود. این مقاله تلاش می‏کند نظریۀ خشونت را در اندیشۀ سیاسی کارل اشمیت توضیح دهد. پرونده مقاله