این نوشتار در صدد واکاوی عملکرد رسانه ای جریان تکفیری- تروریستی IS می باشد. بر این اساس فرایند گفتمان سازی این جریان در فضای مجازی و شبکه های مجازی مورد مطالعه قرار می گیرد. در واقع روند پی ریزی منظومه گفتمانی و صورت بندی گره های معنایی که موقعیت خودی و دگر را برمی سازد و آن را در موقعیت هژمونیک و برتر می نشاند از مجرا و کانال شبکه های مجازی با بهره-گیری از تکنیک های رسانه ای مدنظر این پژوهش است. بر این مبنا پرسش اصلی نوشتار معطوف بر سنجش میزان سودمندی و فرصت زایی این عرصه های رسانه ای برای اقدامات این جریان و یا در مقابل تهدیدزا بودن این فضاها برای موقعیت این جریان و در کل جریان های تکفیری می باشد. فرضیه این نوشتار نیز دلالت بر مفید بودن این فضا برای این جریان ها به دلیل رویکرد حرفه ای ایشان به شبکه های اجتماعی و اشراف و شناخت بر کارکرد رسانه ها در راستای تکوین روند تروریسم رسانه ای در چارچوب عملیات روانی در تکمیل اقدامات ژئوپلیتیکی می باشد. پرونده مقاله

رویکردهای رایج نظریۀ سیاسی را متهم به نادیده گرفتن واقعیت سیاسی، فاقد پروبلماتیک واقعی و بیشتر مشمول حیثیتی انتزاعی و متافیزیکی تفسیر می‌کنند. پژوهش حاضر مقابل این دیدگاه است و تلاش دارد نظریه سیاسی را درگیر و مشغول واقعیت سیاسی تفسیر کند. بدین منظور این پژوهش در نظر دارد درکی گفتمانی از نظریه سیاسی یونان باستان و رابطۀ آن با کنش سیاسی -به عنوان معیار و ملاک واقعیت سیاسی- ارائه دهد. نویسندگان بدین منظور ابتدا به تبارشناسی شرایط ظهور نظریه سیاسی در یونان باستان می‌پردازند. سپس با گزینش مفهوم پولیس به‌ عنوان دال مرکزی نظریه سیاسی یونان باستان به تشریح چرایی مرکزیت و محوریت این مفهوم پرداخته می‌شود. در قسمت بعد تلاش می‌شود که رابطۀ گفتمانی پولیس با عناصر بنیادین نظریه سیاسی یونان باستان آشکار شود. در آخرین بحث به کیفیت و چگونگی رابطه نظریه سیاسی و کنش سیاسی در یونان باستان اشاره می‌شود. این پژوهش در فرآیند اثبات مدعای خود از مفروضات نظریه تحلیل گفتمان بهره می‌برد. پرونده مقاله