مسئولیت مدنی داوران در داوری فضای مجازی
محورهای موضوعی : Civil liability law
رضا شهیدی صادقی
1
(دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران.)
کلید واژه: داوری, فضای مجازی, داوری مجازی, مسئولیت مدنی, مسئولیت مدنی داور ,
چکیده مقاله :
داوری ازجمله متداول‌ترین روش‌های حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلاف در دعاوی داخلی و بین‌المللی در خارج از دادگاه‌های دولتی است. در عصر حاضر مقوله داوری تجاری بین‌المللی در میان بازرگانان به جهت سرعت رسیدگی افزون‌تر و صرفه‌جویی در هزینه‌های متحمله به طرفین به‌منظور فیصله اختلافات، اهمیت مضاعفی پیدا کرده و لذا دسترسی جوامع جهانی به فناوری‌های نوین ارتباطی موجب گردیده که مقوله داوری در فضای جهان‌شمول مجازی مطرح گردیده و موضوعیت یابد. لذا داور یا داوران وظایفی را به‌موجب موافقت‌نامه داوری منعقده میان طرفین می‌پذیرند که در صورت عدم ایفای تعهدات و وظایف قراردادی مزبور و در نتیجه، ورود خسارت اعم مادی و معنوی و احراز رابطه سببیت، موجبات مسئولیت مدنی برای مشارالیهم فراهم می‌گردد. به‌طورکلی نظام حقوقی حقوق عرفی علی‌الاصول برای داوران بین‌المللی اصل مصونیت (معافیت) از مسئولیت را پذیرفته و در نظام‌های حقوقی حقوق نوشته و نظام داوری کشور ایران، اصل مسئولیت مدنی داوران قبول شده است. حال پرسشی که به ذهن نگارنده متبادر می‌شود این است که چه آثار و احکامی بر مسئولیت مدنی داور در داوری‌های مجازی مترتب است؟ در پاسخ باید گفت که به علت عدم تصویب قوانین و مقررات مستقل، صریح، جامع و منسجم در خصوص مسئولیت مدنی داور در فضای مجازی در حوزه‌های داخلی و بین‌المللی و ذکر این نکته که داوری مجازی با داوری سنتی از لحاظ ماهوی واجد آثار یکسان می‌باشند و صرفاً در مسائل شکلی و تشریفات حاکم بر روند رسیدگی از یکدیگر متمایز می‌شوند، به نظر می‌رسد که مقوله مسئولیت مدنی داور در داوری‌های سنتی و مجازی از حیث آثار و احکام، تفاوت چندانی با یکدیگر نداشته باشند.
Arbitration is one of the most common methods of peaceful dispute resolution in domestic and international disputes outside of state courts. In the present era, international commercial arbitration has become more important among merchants due to its faster resolution and cost savings for both parties, and therefore, access to new communication technologies by the global community has led to the emergence of arbitration in the virtual world and become a matter of concern. Therefore, arbitrators accept certain duties under the arbitration agreement between the parties, which, if not fulfilled, may result in civil liability for breach of contract and consequently, cause material and moral damages and establish causation. In general, the legal system of customary law has accepted immunity (exemption) from liability for international arbitrators, and in written legal systems and the arbitration system of Iran, the principle of civil liability of arbitrators has been accepted. The question that arises in the mind of the writer is what effects and provisions are applicable to the civil liability of arbitrators in virtual arbitration? In response, it should be said that due to the lack of independent, explicit, comprehensive, and coherent laws and regulations on the civil liability of arbitrators in virtual space in domestic and international areas and the fact that virtual arbitration is essentially similar to traditional arbitration, and only differ in formalities and procedures governing the process, it seems that the issue of civil liability of arbitrators in traditional and virtual arbitration does not have much difference in terms of effects and provisions.
1) Akhavan Fard, M and Shahidi Sadeghi, R .(2019).An Introduction to Cyber Arbitration Law, Tehran: Moj Publications, First Edition. [In Persian]
2) Janidi, L. (1999), Comparative Review of International Commercial Arbitration Law in Iran, Tehran: Faculty of Law and Political Science Publications, University of Tehran, First Edition. [In Persian]
3) Shirvani, A .(2016), International Commercial Arbitration, SAMT Publications, Sixth Edition. [In Persian]
4) Safaei, S H and Rahimi, H. (2018), Comparative Civil Liability, Tehran: Legal Research Institute of Sharif University of Technology, First Edition. [In Persian]
5) Ghajar Ghayounlu, S .(2012), Introduction to Cyber Law, Introduction to the Sociology of Development Law and Prerequisites for Legislation in Cyberspace, Tehran: Mizan Legal Foundation, First Edition. [In Persian]
6) Katozian, N .(2020). Non-Contractual Obligations, Civil Liability, Volume One: General Rules, Tehran: Ganj-e-Danesh Publications, Second Edition. [In Persian]
7) Katozian, N. (2010). Preliminary Course in Civil Law; Legal Events, Civil Liability, Tehran: Enteshar Company Publications, Fourth Edition, New Revision. [In Persian]
8) Mafi, H.(2018). Selected Articles on International Trade Law, Tehran: Majd Scientific and Cultural Assembly, Second Edition. [In Persian]
9) Taghipour, B.(2014), The Responsibility of Arbitrators in Iranian Law and Some Countries, Comparative Law Studies Journal, Volume 5, Issue 1, Spring and Summer. [In Persian]
10) Mafi, H and Hosseini Moghadam, S H. (2014), The Concept and Scope of Arbitrator's Civil Liability, Legal Research Journal, Volume 17, Issue 66, September. [In Persian]
11) Aini, S (2017), Arbitrator's Liability in Cyber Arbitration in Iranian Law and UNCITRAL Model Law, Advisor: Akhavan Fard, Masoud, Master's Thesis in Law, Private Law Discipline, Islamic Azad University, Damavand Branch, Law Group. [In Persian]
12) Talati Fadafan, Sh and Akhavan Fard, M (2019), Civil Liability in Cyberspace, Islamic Azad University, conference paper, English. [In Persian]
