«ارزیابی سیاست¬های مسکن شهری در سه دهه اخیردر ایران با رویکرد HSE »
محورهای موضوعی : علوم جغرافیا (کلیه گرایشها)
1 - دانشگاه پیام نور تهران شمال
2 - دانشگاه زنجان
کلید واژه:
چکیده مقاله :
تحولات بخش زمین و مسکن شهری ایران پس از انقلاب دستخوش عوامل گوناگونی بوده است. مهاجرت‌های روستا- شهری، جنگ-تحمیلی و رانت و هجوم سرمایه‌ها به این بخش؛ موجب گشته تا مسکن پایدار از دسترسی گروه‌های با درآمد پایین و حتی متوسط خارج گردد. طبق اصل ۳۱ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: داشتن مسکن مناسب، حق هر فرد و _ ایرانی است. سیاست مسکن و محل کار مناسب، اساسی ترین نیاز و بسترساز آرامش جسمی و روانی، امنیت، توسعه و پیشرفت، تعامل اجتماعی و فرهنگی و تمدن ساز در هر جامعه است. مسکن خوب و محله پایدار و زیست پذیر زمینه های خودشکوفایی، تشکیل خانواده، استقلال و پایگاه اجتماعی، شخصیت و ارتقاء فرهنگ و تمدن ساز است. توجه به محیط مسکونی و کار و ساختار محله زندگی و معیشت مناسب و پایدار، بسترساز آموزش و ارتقاء فرهنگ وهنر و در نهایت تولید خوب و با کیفیت و سلامت جسمی و روانی انسان و کاهش عوامل استرس زا، افزایش ایمنی و امنیت و پیشگیری از مخاطرات محیطی می شود. همگی این فرایندها با یکدیگر روابط متقابل دارند و از طریق کارکردهای حکمرانی خوب و تمدن سازی دولت و حاکمیت محقق می شود. بنابراین مسکن و کارو اشتغال به یکدیگر وابسته و مکمل هم باید حتی المقدور با رعایت پروتکل های زیست محیطی در کنارهم و آسایش بخش و آرامش دهنده باشند. اما بحث اصلی این است که چگونه مسکن پایدار برای همه افراد جامعه تأمین شود؟ و دولت‌ها رسالت خود را در این زمینه چگونه انجام داده‌اند؟و چرا بازار، مسکن مناسبی را با مدیریت HSE عرضه نکرده است. HSEعلمي است كه در پیشگیری از بروز حوادث در راستای حفاظت و حراست از نیروی كار وسرمايه تلاش مي كند و اين امر به عهده مديران سطوح بالايي و كارشناسان مربوطه مي-باشد. هدف از اين مطالعه بررسي نقش سیستم مديريت بهداشت، ايمني و محیط زيست(HSE) در كاهش حوادث مسکن درسه دهه ایران است.
The developments of the land and urban housing sector in Iran after the revolution have been subjected to various factors. Rural-urban migrations, war-imposed and rent and the influx of capital to this sector; It has made sustainable housing out of the reach of low and even middle income groups. According to Article 31 of the Constitution of the Islamic Republic of Iran: Having a suitable housing is the right of every Iranian. Housing policy and suitable workplace is the most basic need and foundation for physical and mental peace, security, development and progress, social and cultural interaction and civilization builder in every society. Good housing and stable and livable neighborhood are grounds for self-fulfillment, family formation, independence and social base, personality and culture and civilization. Paying attention to the residential and work environment and the structure of the living area and a suitable and stable livelihood, creating a platform for education and promotion of culture and art, and ultimately good and quality production and physical and mental health of human beings and reducing stressful factors, increasing safety and Security and prevention of environmental hazards. All these processes have mutual relations with each other and are realized through the functions of good governance and civilizing the state and sovereignty. Therefore, housing and employment are dependent and complementary to each other and should be comfortable and relaxing together as much as possible in compliance with environmental protocols. But the main issue is how to provide sustainable housing for all members of society? And how have the governments fulfilled their mission in this field? And why the market has not offered suitable housing with HSE management. HSE is a science that strives to prevent accidents in order to protect and protect labor and capital, and this is the responsibility of high-level managers and relevant experts. The purpose of this study is to investigate the role of the health, safety and environment (HSE) management system in reducing housing accidents in the last three decades of Iran.
