تحلیل تطبیقی جایگاه آموزش عمومی قرآن در نظام آموزشی معاصر (باتاکید بر دوره ابتدایی)
محورهای موضوعی : قران و علوم تربیتی
نجمه کاظمی
1
(جهاددانشگاهی)
لیلا خسروی مراد
2
(مرکز مطالعات میان‌رشته‌ای قرآن کریم جهاد دانشگاهی)
کلید واژه: : قرآن, آموزش, آموزش قرآن, آموزش عمومی قرآن,
چکیده مقاله :
تعلیم و تربیت همواره یکی از مهمترین مسائل پیش روی بشر است و هدف عمده پیامبران، امامان و صالحان نیز تربیت صحیح آدمی بوده است. از این رو گسترش فرهنگ حيات بخش قرآن کريم و ارتقاي ايران به کشوري توسعه يافته با هويتي اسلامي- انقلابي، در گرو عزم ملي و اراده هماهنگ مديران ارشد نظام براي توسعه فرهنگ قرآنی است. بدین منظور تلاش هایی برای به وقوع پیوستن این امر انجام شده و نظام های مختلف برای عملی شدن آن اقدام نموده اند، آموزش و پروش به عنوان یکی از مراکز مهم آموزشی-تربیتی از جمله سازمانهای مهم بوده که وظیفه تربیت افراد با رویکرد دینی و قرآنی را از بدو ورود به مدارس به عهده داشته است. آموزش عمومی قرآن در دوره ابتدایی از روش ها و شیوه هایی است که در مدارس با هدف دستیابی به توانایی خواندن قرآن کریم که گاه از آن به آموزش روخوانی و روانخوانی قرآن یاد می شود، گنجانده شده است این درحالی است که از همراهی هدف اصلی انزال کتاب الهی، تدبر و انس در قرآن و در نهایت کاربردی نمودن مضامین و مفاهیم قرآنی است، فاصله گرفته و تنها به جنبه روخوانی خالی از انس با قرآن اکتفا شده است. پژوهش حاضر با روش تحلیلی- توصیفی با استخراج روش های آموزش قرآن در آموزش و پرورش در مقطع ابتدایی درصدد واکاوی و تحلیل جایگاه آن در قرآن کریم است.
انواع ترجمه ترجمه نوشتار نوشتار مبدأ 1109 / 5000 نتایج ترجمه Education has always been one of the most important issues facing human beings, and the main goal of the prophets, imams and the righteous has been to educate the right person. Therefore, the expansion of the life-giving culture of the Holy Quran and the promotion of Iran to a developed country with an Islamic-revolutionary identity depends on the national determination and the coordinated will of the senior managers of the system to develop the Quranic culture. To this end, efforts have been made to make this happen and various systems have taken action to implement it. Education as one of the important educational centers is one of the important organizations whose task is to train people with a religious and Quranic approach. Has been in charge since entering schools. General teaching of the Qur'an in the elementary school is one of the methods and methods that have been included in schools with the aim of achieving the ability to read the Holy Qur'an, which is sometimes referred to as teaching the recitation and psychic reading of the Qur'an. The ejaculation of the divine book is contemplation and humility in the Qur'an and finally the application of Qur'anic themes and concepts. The present study uses analytical-descriptive method to extract the methods of teaching the Qur'an in primary education and seeks to analyze and analyze its place in the Holy Qur'an.
1. قرآن کریم
2. ارغوانی، غلامعلی. (1391). بررسی سیر آموزش قرآن در دوره ابتدایی طی سال¬های 1369 تا 1389 (تاسیس مدارس قرآنی). پایان نامه کارشناسی ارشد رشته تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن.
3. باقری، افسانه (1385). مفاهیم مبهم بهره وری و عملکرد. مجله تدبیر، شماره 173
4. بهرامی نسب، مژگان. (1391). ارزشیابی برنامه آموزش قران از دیدگاه ذینفعان آموزشی در مقطع ابتدایی در منطقه 7 آموزش و پرورش شهر تهران. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته مدیریت اموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار.
5. دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی(1394). مصوبات شورای توسعه فرهنگ قرآنی به انضمام اهم مصوبات قرآنی مراجع قانونگذاری و سیاست گذاری کشور. تهران. دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی
6. سعیدی رضوانی، محمود؛ پرتو، مسلم؛ سرشور خراسانی، غلام عباس . (1388). ارزشیابی برون داد برنامه آموزش قرآن پایه پنجم ابتدایی. فصلنامه نوآوری های آموزشی، شماره 31، سال هشتم، 36-7.
7. شعبانی، حسن(1383). مهارت‌های آموزشی و پرورشی، تهران: سمت، چاپ هجدهم.
8. صدیق، عیسی (1343). حدود آموزش عمومی. ماهنامه وحید، خرداد، شماره 66 ، صص 2-7.
9. عسکری، ابوهلال حسین بن عبدالله(1412). مجمع الفروق اللغویه، قم، جامعة المدرسین،
10. فتوحی، بیتا. (1391). مطالعه میزان به کار گیری روش های آموزش قرآن در دوره ابتدایی از دیدگاه معلمان شهراسداباد سال 91-1390. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه بوعلی سینا، پژوهشکده ادبیات.
11. فریدونی، محمدحسین و فرجی، حسین (1393). آشنایی با برنامه های آموزش عمومی قرآن کریم. تهران: مرکز طبع و نشر قرآن جمهوری اسلامی ایران
12. کریمی، فریبا، سلیمی، محمدرضا (۱۳۹۴). تفاوت سیاستگذاری درسازمان های آموزشی وغیرآموزشی، دومین همایش بین المللی مدیریت و فرهنگ توسعه، تهران
13. گیوکی، سمیه. (1394). بررسی اثربخشی تغییرات برنامه درسی قرآن مئدارس ابتدایی شاهد و ایثارگر شهر بیرجند. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه بیرجند، دانشکده روانشناسی وعلوم تربیتی.
14. منصوری، پروانه. (1393). بررسی عوامل موثر بر بهبود آموزش قران از منظر معلمان دوره ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 92-91. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته برنامه¬ریزی درسی، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز.
15. موسوی‌بلده، سیدمحسن (1387). حلیه القرآن: آموزش تجوید قرآن به روایت حفص از عاصم، تهران: انتشارات احیاء كتاب
16. میرزامحمدی، محمد حسن؛ افشار، عبدالله؛ شاهرضائی، سید رسول؛ قبادی، محترم .(1391). ارزشیابی برون داد برنامه آموزش قرآن پایه پنجم ابتدایی در سال تحصیلی 89-1388. فصلنامه نوآوری های آموزشی، شماره 45، سال دوازدهم، 44-23.
17. میرلوحی، سید حسن. (1371). در جستجوی معیارهایی برای انتخاب محتوا (زمینه¬ای برای بحث پیرامون مسئله محتوای آموزش). فصلنامه تعلیم و تربیت، شماره30، صص 68-37.
18. نباتی، رضا (1388). جایگاه آموزش قرآن کریم در قرآن و سنت. مجله رشد آموزش قرآن، پاییز، شماره 26
19. نوری، میرزا حسین (1407)، مستدرک الوسائل، جلد چهارم، قم: مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث
20. وکیل، مسعود. (1381). نگاهی به برنامه جدید آموزش قران کریم در آموزش و پرورش ایران . نشریه رشد آموزش قرآن، شماره1.
