حق بر سلامت در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
محورهای موضوعی : حقوق عمومیسمن اللهویسی 1 , علی اکبر گرجی ازندریانی 2
1 - دانشگاه ازاد کرمانشاه
2 - دانشگاه شهید بهشتی
کلید واژه: حق بر سلامتی , قانون اساسی, حقوق شهروندی, حقوق بنیادین,
چکیده مقاله :
حق بر سلامتی، جزئی از حقوق بنیادین شهروندان در هر جامعه سیاسی است. هر شهروندی به مثابه عضوی از جامعه صرف نظر از ملاحظات نژادی، دینی، سیاسی و فرهنگی صرفاً به واسطه وجود رابطه شهروندی، دارای حق و استحقاق لازم جهت بهره مندی از این حق می باشند. حق بر سلامت تمام خدمات پزشکی، غذای کافی، مسکن مناسب، محیط زیست پاک و ... را در بر می گیرد. عوامل متنوع و تأثیرگذار بر سلامتی موجب دشواری تعریف حق مذبور شده است و کشورها برای تأمین این امکانات ملزم به اتخاذ تصمیمات اساسی هستند که ایران نیز با تصویب قوانین و مقررات در زمینه ی سلامت در قانون اساسی این حق را به رسمیت شناخته است.
The right to health is part of the fundamental rights of citizens in any political community. Every citizen as a member of the community, regardless of racial, religious, political or cultural considerations, has the right and deserve the right to enjoy this right by virtue of the existence of a citizenship relationship. The right to health includes all medical services, adequate food, affordable housing, clean environment and .... Various and influential factors on health make it difficult to define the right, and countries are required to make fundamental decisions to ensure these facilities, which Iran has recognized in the constitution by ratifying health laws and regulations.
منابع کتاب فارسی 1. سید موسوی، میرسجاد، حق برخورداری از سلامت، انتشارات پزشکی شروین، چاپ اول،. 1393
2. حاتمی، حسین و دیگران...، کتاب جامع بهداشت عمومی، تهران، انتشارات ارجمند، 1383، ص 44.
3. هاشمی، سید محمد، حقوق بشر و آزادی های اساسی، نشر میزان، چاپ اول، 1382
4. صفایی، حسین و سید مرتضی قاسم زاده، اشخاص و محجورین، تهران، سمت
5. عباسی، بیژن، حقوق بشر و آزادی های بنیادین، تهران، نشر دادگستر، 1390
6. جنتی، علی و حسین جباری بیرامی، سطح بندی خدمات در نظام سلامت، 1391، انتشارات پزشکی شروین
مقاله فارسی 1. اصغرنیا، مرتضی، چالشها و الزامات دولتها در تنظیم مقررات در حوزه سلامت، حقوق پزشکی، سال دهم، شماره 37
2. عباسی، محمود و راحله رضایی و غزاله دهقانی، مفهوم و جایگاه حق بر سلامت در نظام حقوقی ایران، حقوق پزشکی، سال هشتم، شماره 30
3. عباسی، محمود و راحله رضایی، حق بر سلامت از منظر اخلاق زیستی و حقوق بشر، چکیده مقالات همایش ملی حقوق و اخلاق زیستی، 1389
4. لاست جان م، فرهنگ اپیدمیولوژی، کیومرث ناصری، دانشگاه تهران، 1367
5. مرندی، سید علیرضا و فریدون عزیزی، جایگاه تعریف و دشواری های پایه ریزی مفهوم سلامت معنوی در جامعه ایران اسلامی، اخلاق پزشکی، شماره 14
6. آل کجباف، حسین، مفهوم و جایگاه حق بر سلامت در اسناد بین المللی حقوق بشر، حقوق پزشکی، سال هفتم، شماره 24، 1392، صص 146-142
7. پروین، خیرالله، علی اصغر، فرج پور اصل مرتدی، ریشه های حقوق شهروندی در قانون اساسی در شریعت اسلام، فصلنامه حقوق بشر
8. سن، آمارتیا، دولت و سیاست سلامت در ایران، مجله علوم اجتماعی، 1392، شماره 61
9. مجلس شورای اسلامی (1364). مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی
10. نظرپور، محمد نقی، حسن محمد غفاری، سید جواد عمادی، تأثیر گسترش بخش سلامت بر رشد اقتصادی ایران با رویکرد قانون اساسی، جستارهای اقتصادی، شماره 15، ص 92
11. معنوی، مهران، نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی: بخشی یا فرابخشی، فصلنامه مجلس و پژوهش، شماره 33
مقاله انگلیسی 1. Park.K, park, "Textbook of preventive and social medicine", 17ed, India, M/S publishers, 2002, pp.12-21 2. Mahoney, K.E. "Human Rights in the twenty". First century, 1993: Pp: 481-493
