Common Spaces and Quality of Life: Examining Social Impacts in Shared Environments
Subject Areas :
Mohammad Amin Taheri
1
,
elahe nouri segherlou
2
1 - Islamshahr Branch, Islamic Azad University Tehran, Iran.
2 - Quds City Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
Keywords: Social interactions, Quality of life, Shared residential environments, Public space design, Sense of belonging.,
Abstract :
This article examines the impact of social interactions among residents on the quality of life in shared residential environments. The home, as a place of comfort and security, needs to fulfill both the biological and social needs of individuals. In this context, social interactions within neighborhoods play a key role in enhancing life satisfaction. Common spaces such as courtyards and green areas can help strengthen these relationships, and appropriate design of these spaces, especially in large residential complexes, can reduce feelings of isolation and increase social interactions. Studies have shown that common spaces, when designed and managed properly, can encourage residents to engage in more interactions. These spaces are not only beneficial for leisure activities but also provide opportunities for social relationships. Additionally, maintaining privacy while providing suitable spaces for social interactions is of particular importance. Research findings indicate that social interactions have a positive impact on quality of life. The design of public spaces should ensure a sense of security and comfort for residents, enabling them to interact easily with one another. Shared residential environments that offer social facilities, green spaces, and recreational amenities directly impact the quality of life of the residents. Finally, this article provides recommendations for residential complex managers to strengthen social interactions and enhance residents' quality of life by organizing regular social programs and designing appropriate public spaces. Overall, the article emphasizes the importance of designing residential environments that meet the social needs of residents and offers strategies to improve quality of life in these environments.
1- افضلی، ندا؛ مظفری قادیکلائی، فاطمه؛ و شباک، مریم(1402). سنجش تأثیر مؤلفه‌های اجتماع‌پذیری در ارتقاء تعاملات اجتماعی و رضایتمندی سکونتگاه‌های شهری: مطالعه موردی مجموعه مسکونی زیتون ساری. نشریه مطالعات سیاسی - اجتماعی تاریخ و فرهنگ ایران، 2(2)، 103-123.
2- برهانی‌فر، سحر؛ مظهری، محمدابراهیم؛ تقوایی، ویدا؛ وثیق، بهزاد؛ و اشرف‌زاده، رضا(1400). بررسی مؤلفه‌های تأثیرگذار بر اجتماع‌پذیری مجتمع‌های مسکونی با رویکرد حفظ خلوت (نمونه مورد مطالعه: مجتمع مسکونی ششصد دستگاه مشهد). نشریه مطالعات شهری، 10(38)، 91-106. doi:10.34785/J011.2021.982
3- جعفری، امین؛ و بیکانی، تبسم(1393). اصول طراحی مجتمع مسکونی ایران- جهان. تهران: انتشارات طهمان.
4- حبیب، فرح؛ صفدریان، غزال؛ و اعتصام، ایرج(1400). تبیین رابطه میان میزان تعاملات اجتماعی و بالا رفتن کیفیت زیست در مجتمع‌های مسکونی (نمونه موردی: مجتمع مسکونی بهجت‌آباد، کوی نوبنیاد و برج بین‌المللی تهران). فصلنامه هویت شهر، 15(46)، 85-96. doi:10.30495/hoviatshahr.2021.18027
5- حسینی، سید باقر؛ و نوروزیان ملکی، سعید(1387). مناسب‌سازی مسکن و شهر برای افراد دارای ناتوانی جسمی – حرکتی. نشریه مهندسی صنایع و مدیریت تولید، 19(10)، 197-206.
6- رحمتی، مریم؛ عسگری، علی؛ کمونه، زهراسادات؛ و شایانفر، سارا(1399). بازشناسی عوامل مؤثر بر خوانایی بانوان از فضای شهری (نمونه موردی: شهرک اکباتان تهران). فصلنامه پژوهش‌های میان‌رشته‌ای زنان، 2(2)، 7-27. doi:10.52547/ROW.2.2.7
7- سجادزاده، حسن؛ اعتصاميان، رؤیا؛ و خزايي، ليلا(1394). تجلی مفهوم درون‌گرایی در بازارهای ایرانی. پژوهش‌هاي معماري اسلامی، 3(3)، 34-45.
8- سوزنچی، کیانوش(1383). فضای سبز بستر تعامل اجتماعی. نشریه شهرداری‌ها، 6(67)، 5-12.
9- شولتز، کریستیان نوربرگ(1390). مفهوم سکونت: به سوی معماری تمثیلی. ترجمه محمود امیریاراحمدی. تهران: انتشارات اگه.
10- قطب‌الدین، نگین؛ مستغنی، علیرضا؛ و عسگری، علی(1402). افزایش اجتماع‌پذیری با طراحی انعطاف‌پذیر فضاهای جمعی مجتمع‌های مسکونی. نشریه مطالعات مدیریت شهری، 14(52)، 19-28. doi:10.30495/ums.2023.21765
11- لشگری، فرناز؛ و سهیلی، جمال‌الدین(1402). نقش تعاملات اجتماعی بر ایجاد امنیت محیطی در مجتمع‌های مسکونی (مطالعه موردی: فاز یک شهرک اکباتان تهران). فصلنامه آمایش محیط، 15(59)، 69-92. dor:20.1001.1.2676783.1401.15.59.4.9
12- لنگ، جان(1390). آفرینش نظریه‌های معماری. ترجمه علیرضا عینی‌فر. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
13- محمدنژاد سیگارودی، معصومه؛ پرویزی، رضا؛ و دانش‌شکیب، مریم(1399). ارزیابی تأثیر فضای عمومی بر ارتقای تعاملات اجتماعی در مجتمع‌های مسکونی (مطالعه موردی: شهر لاهیجان). فصلنامه مطالعات محیطی هفت حصار، 8(31)، 55-74. doi:10.29252/hafthesar.8.31.8
14- محمدی، زهرا؛ البرزی، فریبا؛ و سهیلی، جمال‌الدین(1400). نقش مؤلفه‌های کالبدی و ادراکی-روان‌شناختی فضاهای عمومی در ارتقای تعاملات اجتماعی (مطالعه موردی: ساکنان مجتمع‌های مسکونی منطقه 22 شهر تهران). فصلنامه شهر پایدار، 4(2)، 23-40. doi:10.22034/jsc.2021.255919.1348
15- مطلبی، قاسم؛ ضرغامی، اسماعیل؛ و سعادتی‌وقار، پوریا(1397). نقش خوانایی فضای باز بر ایجاد تعاملات اجتماعی در مجموعه‌های مسکونی (نمونه موردی: مجموعه مسکونی سعیدیه همدان). نشریه معماری و شهرسازی ایران، 9(16)، 139-156. doi:10.30475/isau.2019.87938
16- Burgess, P. W., & Shallice, T. (1996). Response suppression, initiation and strategy use following frontal lobe lesions. Neuropsychologia, 34(4), 263-272. doi:10.1016/0028-3932(95)00104-2
17- Cao, X. J. (2016). How does neighborhood design affect life satisfaction? Evidence from Twin Cities. Travel behaviour and society, 5, 68-76. doi:10.1016/j.tbs.2015.07.001
18- Huang, S. C. L. (2006). A study of outdoor interactional spaces in high-rise housing. Landscape and urban planning, 78(3), 193-204. doi:10.1016/j.landurbplan.2005.07.008
