Investigating the Effective Components in the Formation of Contemporary Iranian Architecture Based on Social Changes (Case Study: Niavaran Cultural Center and Tehran Museum of Contemporary Arts)
Subject Areas :reza naghdbishi 1 , Saeed Azemati 2 , Kimia Jamshidzadeh 3
1 - Roudhen Branch, Islamic Azad University, Roudhen, Iran
2 - Tehran East Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
3 - Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
Keywords: Social Changes, Contemporary Iranian architecture, Building architectural formation, Tehran Museum of Contemporary Arts, Niavaran Cultural Center.,
Abstract :
Society is constantly undergoing changes influenced by various factors, which impact all aspects of life, including culture. Consequently, when changes occur, adaptation and coordination become necessary. The architectural landscape in Iran, with its long history and remarkable works, has been rapidly and multi-dimensionally shaped by the developments of the 20th century. This has sometimes led to conflicts between the past and the desired future, resulting in periods of confusion regarding the direction of progress. The paper aims to investigate the effective components in the formation of contemporary Iranian architecture based on social changes. The research methodology employed in this study is qualitative and follows an analytical-historical approach. Content analysis consists of three stages: preparation and organization, examination of materials and messages, and data processing and conclusion drawing. These stages are conducted using MAXQDA software. Additionally, graphical representations are generated based on the research components. Gafi stands out as one of the notable programs in this regard. The results indicate that social changes over time have significantly influenced the evolution of contemporary architecture in Iran. Factors such as political, economic, cultural, climatic and environmental consideration have distinctly shaped contemporary Iranian architecture during different historical periods.
1- ثبات¬ثانی، ناصر(1392). مقدمه‌ای بر برخی عوامل تأثیرگذار بر معماری معاصر ایران در فاصله سال‌های 1320 تا 1357 ه. ش. معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 5(11)، 49-60.
2- حسینی، اکرم(1390). تبیین و تدوین گرایش‌های معماری معاصر ایران پس از انقلاب اسلامی (مطالعه معماری سال‌های 1385-1360 شهر تهران). هویت شهر، 5(8)، 17-26.
3- دانشور، مریم؛ غفاری، علی؛ و ماجدی، حمید(1397). برنامه‌ریزی راهبردی در بستر نهادگرایی، نظریه‌ای برای عمل. معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 11(25)، 319-328.
4- علی¬اکبری، پریا؛ عزیزی، شادی؛ و دهباشی، مزین(1401). نقش تغییرات اجتماعی بر دگرگونی فضاهای میانی در دوره قاجار با رویکرد فضا ابزار. اندیشه معماری، 6(11)، 89-114. 10.30479/AT.2021.13548.1559doi:
5- کیانی، مصطفی؛ بهجو، اشکان؛ و راسیتان طهرانی، نوشین(1394). تداوم فضایی در معماری معاصر ایران بررسی میزان تأثیرپذیری معماری معاصر ایران از معماری غرب و معماری ایرانی. نقش‌جهان - مطالعات نظری و فناوری‌های نوین معماری و شهرسازی، ۵(۳)، ۵۲-۶۷. 20.1001.1.23224991.1394.5.3.1.6dor:
6- معظمی، منوچهر(1394). معماری معاصر ایران، جامعه کوتاه‌مدت - معماری کوتاه‌مدت. فرهنگ معماری و شهرسازی اسلامی، ۱(۱)، ۳9-۶۲. 10.29252/ciauj.1.1.39doi:
7- میرزاعلی پور، فروغ؛ و کامل نیا، حامد(1394). بررسی مؤلفه سیاسی در شکل‌گیری معماری ایران و ترکیه، دومین کنگره بین‌المللی افق‌های جدید در معماری و شهرسازی با رویکرد توسعه و فناوری، تهران.
