The Investigation of transtextuality relation between Rahi Moayeri’s Ode and Sadi’
Subject Areas : Critique of texts
hoshang mohammadi afshar
1
(Kerman Shahid Bahonar University)
Mobin Salehi nia
2
(Kerman Shahid Bahonar University)
Keywords: : Sa’adi, Rahi Moayeri, Intertextuality, Transtextuality, the quality of impression ,
Abstract :
Every one of distinguished poets of Persian literature has been master in some types of literary. In such a way that they have changed that type of literary into a good standard for other literary works. Furthermore, their works as a mother text have attracted poets, writers, and other artists. One of this great poets , “Sa’adi-e Shirazi “, is as a certain literary Persian master. Also many poets are influenced by Sa’adi’s style in the way that they versify. One of the contemporary sonneteers who is more influenced by Sa’adi in his style of poems, selecting the terms, composition, content, and the type of his glance is ‘Mohammad Hosein Rahy Moayeri’. This article tries to investigate Rahy Moayeri’s impression from Sa’adi in ode based on Gerard Genette’s transtextuality theory . This theory surveys all correlations between one text and other texts as well as it characterizes the quality of the influence of “pretextuality” and “hypertextuality” and analyzes the aspects of a text. In result, what we can understand includes something such as: Rahi’s attitude to Sa’adi’s ode, the use of terms and combinations in an un explicit and implicit way, and the processing of the subject and content, the type of Rahi’s look into Sa’adi’s poets in different topics, and the quality of imitation or the changing of looking into Sa’adi’s contents . These are compiled based on analytical- descriptive way and library method.
فهرست منابع - آقاحسینی، سید حسین و شهرزاد نیازی.(1394). «تحلیل و مقایسة عناصر موسیقایی در غزلیات سعدی و رهی معیری». مطالعات زبان و ادبیات غنایی. شماره 17. زمستان. صص 24- 7.
ـ آلن، گراهام. (1385). بینامتنیت، ترجمة پیام یزدانجو. تهران: مرکز.
ـ احمدی، بابک. (1380). ساختار و تأویل متن. تهران: مرکز.
- انجوی شیرازی، سید ابوالقاسم.(1391). «سایة عمر». از کاروان رفته. به اهتمام فرهاد نیکنام. تهران: سخن.
-برسلر، چارلز. (1389). درآمدی بر نظریه¬ها و روش¬های نقد ادبی. ترجمة مصطفی عابدینی-فرد. تهران: نیلوفر.
ـ حقوقی، محمد. (1380). مروری بر تاریخ ادب و ادبیات امروز ایران، ج 2. تهران: قطره.
ـ رهی¬معیری، محمدحسن. (1348). سایة عمر. مقدمة علی دشتی، تهران: امیرکبیر.
ـ رهی¬معیری، محمد¬حسن. (1379). دیوان¬ کامل رهی معیری. به اهتمام: کیومرث کیوان. تهران: مجید.
ـ زرقانی، مهدی. (1384). چشم انداز شعر معاصر ایران. تهران: ثالث.
ـ سعدی شیرازی، مصلح¬الدین. (1385). کلیات سعدی. تصحیح: محمدعلی فروغی. تهران: هرمس.
ـ شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1390). با چراغ و آینه. تهران: سخن.
ـ شمیسا، سیروس. (1362). سیر غزل در شعر فارسی. تهران: فردوسی.
- صادقی شهپر، رضا و نیره عالی ورکانه.(1391). «بررسی تطبیقی فراق در غزلیات سعدی و رهی معیّری». مطالعات زبان و ادبیّات غنایی دانشگاه آزاد اسلامی نجف¬آباد. شماره 3. تابستان. صص 64-53.
ـ صبور، داریوش. (1375). رهاورد رهی. تهران: زوّار.
-صبور، داریوش.(1370). آفاق غزل فارسی. تهران: گفتار.
ـ محمدی، حسنعلی. (1373). شعر معاصر ایران ( از بهار تا شهریار). تهران: ارغنون.
ـ مکاریک، ایرنا ریما. (1388). دانش¬نامة نظریه¬های ادبی معاصر. ترجمة مهران مهاجر و محمد نبوی. تهران: آگاه.
ـ نامور مطلق، بهمن. (1386). «ترامتنیت، مطالعه روابط یک متن با دیگر متن¬ها». پژوهش¬نامه علوم انسانی فرهنگستان هنر. شمارة 56. زمستان. صص 83-98.
ـ نامورمطلق، بهمن. (1394). درآمدی بر بینامتنیت. چاپ دوم. تهران: سخن.
ـ نیکنام، فرهاد. (1391). از کاروان رفته. تهران: سخن.
ـ یاحقی، محمدجعفر. (1378). جویبار لحظه¬ها. تهران: جامی.
ـ یوسفی، غلامحسین. (1374). چشمة روشن. تهران: علمی.
- Barthes, Roland. (1981). “Theory of the text” in Young. Vol 6. pp31-47
- Genette, Gerard. (1982). Figures of literary discourse, Trans. Alan Sheridan. New York: Columbia University Press.
