Quranic Approaches of Ahmad Jam in Education Emphasizing on the book of, Meftah-al-Najat
Subject Areas :ریحانه صادقی 1 , Abbas Mohammadian 2
1 - علوم انسانی گروه زبان و ادبیات فارسی
2 -
Keywords: Holy Quran, Ahmad Jam, Meftah-al-Najat, education.,
Abstract :
This research is devoted to the Qur'anic attitudes of Ahmad Jam Namaghi (440-536) in education in accordance with Meftah-al-Najat. This paper, with an analytical-descriptive method, begins with a fresh look at the introduction of the other aspect of this ancient mystical work. The abundant use of the verses of the Quran in the text implies Ahmad Jam’s unbreakable connection to the Holy Qur'an and its implication.This article seeks to present the religious teachings and education of Ahmad Jam to express the Qur'anic interpretations and approaches of the Sheikh concerning the related points. The result of the research is that the author intends to express the Quranic and religious teachings in a simple way, without the mystical expressions that can be understood by a particular group. While sometimes he makes specific interpretations of the verses that contain his own reflections, thus inducing his thoughts in the context of these cultural teachings and religious teachings, as if occasionally he would force him to accept his words. Other features of this research are to pay attention to the Ahmad Jam's attitude toward doing good and forbidding.Contrary to the attitude that he has been introduced in some of his researches on the good and forbidding of hardened, in this work, he relying on the verses of repentance and good news encourages the readers to return sincerely to God. This, however, he protested strongly on the claims of the Tariqat and the innovator in religion.
1. ....................... (1379). قرآن مجید. ترجمۀ محمّد مهدی فولادوند، چاپ اوّل، قم، دارالقرآن الکریم.
2. الآلوسی البغدادی، السیّد محمود شکری .(1405ه-1985م). روح المعانی فی تفسیر-القرآن العظیم والسبع¬المثانی. الجزءالتاسع، الطبعةالرابعة، بیروت: اداره الطباعة المنیریة.
3. ابن¬عباس .(بی¬تا). تنویر المقباس من تفسیر ابن¬عباس. الطبعةالاولی، تهران: استقلال.
4. ابن¬کثیر، اسماعیل بن عمر. (1407). تفسیرالقرآن العظیم. قدّم له: یوسف عبدالرحمن مرعشیلی، الجزءالثانی الی الجزء الرابع، الطبعةالاولی، بیروت: دارالمعرفة بیروت.
5. ابی¬السعود، محمدبن محمد العمادی .(1411هـ-1990م). تفسیر ابی¬السعود المسمی ارشادالعقل السلیم الی مزایا القرآن الکریم، الاجزاءالثانی، الثالث، الرابع، السادس، السابع،الطبعةالثانیة،بیروت، دارالاحیاء التراث العربی.
6. احمد جام .(1373). مفتاح¬النّجات. تصحیح، تحشیه و مقدمه: علی فاضل، چاپ دوم، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
7. پورنامداریان، تقی؛ رستاد، الهام .(1392). «بررسی و تحلیل کاربرد آیات و احادیث در شرح شطحیات روزبهان بقلی». متن¬پژوهی ادبی، زمستان، شمارۀ 58 :7- 28.
8. حاجی محمدی، محمود؛ سرّامی، قدمعلی. (1393). «رویکرد تأویل¬گرایانۀ عرفا به قرآن و احادیث». فصلنامۀ تخصصی عرفان اسلامی، بهار، سال 10.شمارۀ39: 97-131.
9. خدیور، هادی؛ خدادادی، محمد. (1391). «جایگاه لغات عربی و واژگان کهن و برخی ترکیبات زیبای قدیم در نثر عرفانی شیخ احمد جام». فصلنامۀ علمی - پژوهشی زبان و ادب فارسی «ادب و عرفان»، دورۀ4، شمارۀ 13: 11-30.
10. خمینی، روح‌الله. (1378). سر الصلاة (معراج السالكين و صلاة العارفين). چاپ ششم، تهران: مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى(س).
11. زرین¬کوب، عبدالحسین. (1379). جستجو در تصوف ایران. چاپ ششم، تهران: امیر کبیر.
12. زمخشری، محمود بن عمر. (1389). الکشّاف عن حقایق التنزیل. ترجمۀ مسعود انصاری، (دورۀ4جلدی)، جلد چهارم، چاپ اول، تهران: ققنوس.
13. سرّاج طوسی، ابونصر. (1382). اللّمع فی¬التّصوف. تصحیح و تحشیه: رینولد آلن نیکلسون، ترجمۀ مهدی محبتی، چاپ اول، تهران: اساطیر.
14. سمعاني، شهاب¬الدین احمد. (1368). روح‌الارواح، في شرح اسماءالملک الفتّاح. تصحیح: نجيب مايل هروي، چاپ اول، تهران: علمي و فرهنگي.
15. سورآبادی، عتیق بن محمد. (1381). تفسیر سورآبادی«تفسیرالتفاسیر». تصحیح علی اکبر سعیدی سیرجانی، (دورۀ 5جلدی)، جلدهای سوم و چهارم، چاپ دوم، تهران: نشر نو.
16. سیوطی، عبدالرّحمن بن ابی بکر. (1382). الاتقان فی علوم القرآن. ترجمۀ مهدی حائری قزوینی، چاپ چهارم، (دورۀ دوجلدی)، جلد دوم، تهران: امیرکبیر.
17. .............................................. .(1404). الدرّ المنثور فى‌التفسير بالمأثور. المجلد الثالث و الخامس، قم: منشورات مکتبة آیة الله العظمی مرعشی النجفی
. 18. شاکر، محمدکاظم. (1376). روش¬های تأویل قرآن. چاپ اول، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم، مرکز انتشارات.
19. شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1393). درویش ستیهنده (از میراث عرفانی شیخ جام). چاپ اول، تهران: سخن.
20. طباطبایی، سیّد محمدحسین. (1366). تفسیر المیزان. ترجمۀ سید محمد باقر موسوی همدانی، چاپ سوم، (دورۀ 20جلدی)، جلد هشتم، تهران: نشر بنیاد علمی و فرهنگی علامه طباطبایی (با همکاری مرکز نشر فرهنگی رجا).
21. ......................................... .(1385). تفسیر المیزان. ترجمۀ سید محمد باقر موسوی همدانی، چاپ بیست و یکم، (دورۀ 20جلدی)، جلد نوزدهم، قم: جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیه، دفتر انتشارت اسلامی.
22. طبرسی، ابوعلی فضل¬بن حسن. (2536). ترجمۀ تفسیر مجمع¬البیان. ضیاءالدین نجفی، تصحیح رضا ستوده، جلد 19، چاپ اول، تهران: فراهانی.
23. عين‌القضات همدانى، محمد بن حسن. (1370). تمهيدات. مقدمه، تصحیح، تعلیق و تحشیه: عفیف عسیران، چاپ سوم، تهران: منوچهری.
24. غلامرضایی، محمد. (1388). سبک¬شناسی نثرهای صوفیانه از قرن پنجم تا اوایل قرن هشتم (کلیات). چاپ اول، تهران: دانشگاه شهید بهشتی مرکز چاپ و انتشارات.
25. فاضل، علی (1373)، شرح احوال و نقد و تحلیل آثار احمد جام، چاپ اول، تهران: توس.
26. الفیض¬الکاشانی، محمدمحسن. (1402). تفسیرالصافی فی تفسیر القرآن. الطبعةالثانیة، الجزءالخامس، بیروت: مؤسسةالاعلمی للمطبوعات.
27. کاشانی، فتح¬الله. (1346). تفسیر کبیر منهج¬الصادقین فی الزام المخالفین. مقدمه و تصحیح ابوالحسن شعرانی، علی اکبر غفّاری، جلد ششم، چاپ سوم، تهران: کتابفروشی اسلامیه.
28. مدنی، امیرحسین. (1393).«شباهت¬های عرفانی آثار احمد جام با شش اثر عرفانی پیش از خود و رد نظریۀ امی بودن وی». کهن¬نامۀ ادب پارسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال 5، شمارۀ 4، زمستان: 123-141.
29. مشرّف، مریم. (1384). نشانه¬شناسی تفسیر عرفانی. چاپ اول، تهران: ثالث.
30. مکارم شیرازی، ناصر. (1384). تفسیر نمونه. (تفسیر و بررسی تازه¬ای دربارۀ قرآن مجید ...)، با همکاری جمعی از نویسندگان، جلد بیست و پنجم، چاپ بیست و ششم، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
31. المیبدی، ابوالفضل رشیدالدین. (1361). کشف الاسرار و عدة الابرار. به اهتمام علی اصغر حکمت، (دورۀ ده جلدی)، جلدهای دوم،چهارم، ششم و هفتم، چاپ چهارم، تهران: امیرکبیر.
32. هجویری، علی بن عثمان. (1383). کشف المحجوب. مقدمه و تصحیح و تعلیق: محمود عابدی، چاپ اول، تهران: سروش.
